Siam

Siam

Open u.
Bangkok bracht ons in hogere sferen. Slapen op de 27ste verdieping in het Prince Palace hotel. Bangkok ligt aan onze voeten. Om te voorkomen dat het letterlijk aan onze voeten zou liggen had men de toegangsdeur tot het balkon afgesloten.
Een formidabel en duizelingwekkend uitzicht. Tempels met gouden koepels, wolkenkrabbers en kanaaltjes vulden het beeldscherm. Dat roept om een kijkje van nabij.
Bangkok is bekend om haar klongs, kanalen. Naar het water kijken is leuk op het water zitten is nog leuker. In 3 verschillende soorten boten begaven we ons naar een uithoek van Bangkok. Opgewekt, maar toch moeite hebbend met de omschakeling van India naar Thailand stapte ik vliegensvlug op de openbare boot. Slechts enkele seconden waren gegeven om van en op de bus-boot te springen. De vochtige warmte sloeg op mijn armen neer. Het was nog maar half 11. Wat moest dat worden vandaag? Ik bevond me op een breed kanaal dat tevens de toegangspoort tot de haven van deze miljoenen stad is. Na een half uur het water gekruist te hebben werd het tijd voor een kleiner vaartuig. Ook de klong was daarop aangepast. Tot en met de tweede boot was het redelijk rustig tuffen. Relaxed genoot ik van de tempels, huizen op palen, boten die zijdelings voorbij gleden. De wateren werden smaller. Het werd tijd voor het derde vaartuig. Een lange smalle ondiepe praam die gevaarlijk wankelde bij het instappen. Jan en ik lagen naast elkaar voorin het bootje. Thaise mensen zijn tenger. Het hield dus niet over. De bootsman startte het buitenboordmotortje dat aangedreven werd met een soort propaangasbus. De praam maakte snelheid en spoot door het kanaal. We waren terecht gekomen midden in een James Bond film. Heerlijk, altijd al eens willen doen. Oerend hard varen met een lage praam tussen de huizen op palen door en scheuren door de bochten. Het water vloog ons om de oren. De Thaise kapitein gaf nog een extra stoot gas. Hij kreeg er steeds meer schik in. De passerende bootjes met kokosnoten, mango’s en melkbussen schudden hachelijk heen en weer. Het spul rolde door de boot. Met een geschatte vaart van 80 km stoven we langs varende winkels totdat ons bootje vastzat in waterplanten. Gewoon dom vedan en knetterhard gas geven.
Inmiddels begon ik nattigheid te voelen. Bij een tempel zetten we voet aan wal.
Een schietgebedje was niet meer nodig. Een boeddha, met een dikke buik, keek mij aan. “ Zou hij teveel van de geofferde lekkernijen gesnoept hebben?”: dacht ik. Naast hem stonden tableaus met geprepareerde gerechten en vers en gedroogd fruit. “Je moet er wel snel bij zijn”: concludeerde ik. Na een half uur verdwijnt het voedsel, deels in de afvalbak en deels bij de armen. Maar na een half uur ontvangt hij weer nieuwe verse offers.
In India is het leven doorspekt met het hindoeïsme in Thailand is dat met het boeddhisme. Religie is vreselijk belangrijk. Tempels zie je bij wijze van spreken op iedere hoek van de straat. Soms zo klein dat je denkt dat het een vogelhuisje is.
Wie Bangkok zegt noemt ook het Grand Palace. Iedere centimeter van dit bouwwerk is gedecoreerd. Het glimt van alle kanten. Goud, keramiek, spiegeltjes, gekleurd glas, half edelstenen etc. wederom een bevestiging dat de royalty’s zich verrijkt hebben over de ruggen van het gepeupel. Het is schitterend om te zien. Doch triest dat dit ten faveure van een enkeling was.
De huidige koning wordt noch alom geëerd. Op veel plekken in en buiten Bangkok staan levensgrote foto’s, met gouden omlijsting, voor gebouwen of langs de kant van de weg. Afbeeldingen van een man in de kracht van z’n leven, weliswaar was hij dat 40 jaar geleden. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het een must is om hem te eren. Welke macht hij heeft is mij niet bekend. Wel zijn er met enige regelmaat, nog niet zo lang geleden, politieke onlusten o.a. in Bangkok geweest. Onlangs nog is gepaard gaande met veel opstand een nieuwe presidente gekozen. Haar eerste staatsbezoek legde ze af in India. Wij waren daags na haar bezoek in Agra. De Indiërs voelden zich zeer vereerd.
Siam heeft de laatste jaren de nodige klappen gehad. Denk aan de Tsunami, de politieke ongeregeldheden en de overstroming in najaar 2011. De gevolgen van de laatste ramp zijn in Bangkok nog zichtbaar. De zandzakken liggen nog langs de kant alsof er een nieuwe watermassa op komst is. Ook de tekenen van de hoge waterstand is op de huizen af te lezen.
Maar we zien hier een opgewekt, vriendelijk en positief volk. Een klimaat waar het aardig toeven is.