Kennismaking met Chili

4-1-2015 We hebben Paaseiland verlaten en begeven ons nu op het vaste land van Chili,. 4500 km lang en op z’n breedst 250 km. Je vindt er diverse klimaatzones. Het telt 16 milj. inwoners waarvan er 6 in Santiago, de hoofdstad, wonen. Dit ligt op ongeveer ¼ vanaf het noordelijkste punt van het land. Vanaf dat punt vertrekken we met onze auto naar het zuiden.
Al direct worden we geconfronteerd met de beperkte bewegwijzering, onze gebrekkige wegenkaart en ons incasseringsvermogen. Na tientallen kilometers, onnodig, rond gereden te hebben laten we de grote stad achter ons. Op naar Santa Cruz met z’n wijngaarden. Jan heeft vooraf diverse reserveringen voor “winetastings” gemaakt. De snelweg i in goede staat en de 200 km. vliegt voorbij. Maar dan. Probeer maar eens een wijnboer te vinden in een klein dorpje dat niet op een wegenkaart staat aangegeven. Ook de opgegeven straatnaam is niet te vinden omdat de straatnaambordjes ontbreken. Met mijn zeer gebrekkige kennis van de Spaanse taal en met mijn wel aanwezige handen en voeten bereiken we de gewenste bestemming. Deze ervaring staat niet op zich zelf. De afgelopen week is ieder onderkomen op een dergelijke wijze bereikt.
Telkens zeggen we tegen elkaar: wat een vriendelijke mensen zijn die Chilenen. In de meest kleine winkel, toonbankje-houten stellingen met enkele waar, begrijpen ze dat 4 pan (brood) en 4 queso (kaas), leche (melk) bij elkaar hoort. We kopen het spul en moeten wachten. Dan verschijnt moeders met mes en boter. En smeert, ongevraagd, onze broodjes. Gracias señora, adios!
De wijngaarden hebben veelal een afmeting van meer dan 1000 hectare. In Europa komt dit vrijwel niet voor. Het is hier zo droog dat de bevloeiing door het koude water van de Andes gebeurt. Er lopen kleine stroompjes langs de percelen. Zo nu en dan wordt het sluisje open gezet. De gigantische opbrengst wordt hoofdzakelijk geëxporteerd. De Chileen dringt bij voorkeur cola en bier. Om het alcoholisme tegen te gaan heeft men een streng verbod op het rijden met een alcohol promillage. Het is nul.
Het meest opvallend is de uiterlijke vergaande ontwikkeling van dit land. Dit zeg ik na 1000 km naar het zuiden te hebben gereisd. Er is een grote snelweg, de Panamericana, met tolstations. Goed onderhouden, met schone sanitaire voorzieningen. Maar de vluchtstrook fungeert ook as fiets- en trimpad. Je kunt op ieder gewenst moment stoppen als je een winkeltje, fruitkraam of galanteriezaakje ziet. Er lopen enkele geasfalteerde binnenwegen naar wat grotere plaatsjes. Daar buiten zijn het steenslag wegen. Van het grovere soort. Soms ontkom je er niet aan. Jan bestuurt de Chevrolet dan met zo’n 10 km/u behendig langs allerlei grote keien en kuilen.
De voorbij gaande auto’s zien er onderhouden uit. Geen oude roestige en deuken karretjes. Er staan hier veelal houten huizen met metalen platen dak. Ogenschijnlijk goed onderhouden. Veel Chilenen gaat het kennelijk goed na de afzetting van Pinochet, de beruchte dictator, in 1998.
Wil je je wagen parkeren dan staat daar een levende lopende parkeermeter. Bij iedere serie parkeerplaatsen, langs de straat , staat een mannetje bonnetjes uit een draagbaar printertje te trekken. Bij terugkomst zoek je hem op en hij kan cashen.
De prijs van het voedsel ligt ongeveer op het niveau van Nederland. Terwijl de huur van kamers bij B&B, hotels etc. hoger ligt. Merkwaardig genoeg betaal je als buitenlander geen BTW voor je overnachtingen. Mits je een immigratiekaart hebt en in dollars of met creditkaart betaalt. Ooit heeft Pinochet bedacht dat geïmporteerde dollars goed is voor de ontwikkeling.
Het pinapparaat spuugt een hele stapel duizenden peso’s uit de muur. 1000 peso’s is € 1,30. Gedurende de afgelopen maanden merken we bij de wisselkoersen dat de euro voortdurend daalt.
Terwijl ik dit schrijf zit in de tuin van onze cabanas in de zon,. 1000 km. ten zuiden van Santiago. Een strak blauwe hemel. De zon brandt boven mijn hoofd, het is 28 graden. Allerlei grote vogels met een kakafonie aan geluiden vliegen over. Op de achtergrond prijkt de besneeuwde rokende vulkaan de Villarica. Onderdeel van de Andes. Op de voorgrond een reusachtig meer. ’s Nachts koelt het hier af naar 9 graden.
Gisteren genoten we volop tijdens een wandeling over de voet van de vulkaan. Alsof gisteren de lava was gestold, de aarde was open gebroken. Over een smal pad zochten we onze weg tussen araucaria’s, bamboes ’s, rotsplantjes en onbekende struiken en planten. Terwijl ver boven ons de skiërs zich een weg banen door de sneeuw lopen wij, met door de zon verbrande armen, te zoeken naar een krater.
Het is een vulkanische omgeving met nog actieve exemplaren in verschillende natuurparken. Dit landschap is gebruikt bij de verfilming van Walking with dinosaurs.
Tot nu toe ervaren we Chili als een schoon land, geen zwerfvuil, geen vervuilde lucht, een afwisselende veelal ongerepte natuur met veel bossen. Met vriendelijke en ondernemende mensen. Een land dat verder is in haar ontwikkeling dan Zuidelijk Afrika.