Tsitsikamma; Jurassic Park

Tsitsikamma National Park, Storms River 1 december 2017

Jurassic Park.

De wandelschoenen staan gereed. Vandaag mogen ze mij naar de “Suspension bridge” brengen. Rechts van mij zie ik de branding van de Indische Oceaan en een stralend blauwe lucht. Daartussen bevindt zich een steile, met legergroene bomen en kastanjebruine struiken, bedekte afgrond. Het smalle pad kronkelt onder te lage bosschage door. Rechts zie ik volop dichte begroeiing. Af en toe ritselt er wat. Ik geef een gil. Ik kijk om. Mijn wandelstok zit vast tussen de planken van het vlonder. Na mijn ervaring van enkele dagen geleden blijf ik op mijn hoede. Voor mij zie ik een dassie, een soort uitgerekte cavia. Hij schrikt eerder van mij dan ik van hem. Na een kilometer doemt er een bord voor mij op. We betreden het: “Jurassic Park- insects”! Ik slik even. Beelden van herinnering en verbeelding doemen op. Hier geen dicht karretje. Maar onbeschermd “hiken”. Hopelijk krijgen wij de hoofdrol. Want de figuranten kwamen er niet goed vanaf.
Enfin na twee uur “hiken” en zoeken naar mastodonten blijft het bij een ontdekking van inheemse mieren en een zwarte tor. Is dat nou alles?
Uitgeteld strijken we voor ons onderkomen neer. Genietend van een kop rooibosthee en de oceaan. Ik staar. Geniet van het uitzicht, 5 meter gras, lage gele bloemen, meters zwarte rotsen met die enorme beukende oceaan aan onze voeten. Niets tussen ons en het enorme bruisende water met z’n grote witte vlokken. Totdat, plotseling een monster het gras op komt lopen. Ik verschiet van kleur. Gelijk die van het beest. Ontsnapt uit Jurassic Park? Het lijkt erop. Nieuwsgierig maar met enig respect aanschouw ik het complexe schepsel. Alsof er een mecanodoos aan te pas is gekomen. Met trillende handen leg ik het gevaar op de gevoelige plaat vast. Met grote passen verplaatst hij zich steeds verder van mij vandaan. Opgelucht haal ik adem.
Ik kom weer in mijn comfortzone en ben weer helemaal zen. Dit neemt toe als even later op geringe afstand super grote vissen tevoorschijn komen. Springend in de oceaan en ik juichend op het land. Een school dolfijnen. De natuur zit vol verrassingen.