Doejong

Als vette alen stappen we in de boot. Het is 8 uur en de thermometer geeft al 30 graden aan. Van top tot teen ingesmeerd om zonnebrand op de Indische Oceaan te voorkomen. Zoekend naar schaduw settelen we ons op een te grote speedboot voor twee personen. Ignatio, de scheepsjongen van ongeveer 20 jaar, vertelt in vloeiend Engels wat ons vandaag te wachten staat. De captain, een iets oudere jongeman, loodst het schip door het nationale park de Bazaruto Archipel. Een fenomeen dat als werelderfgoed te boek staat. Eén van de weinig in tact zijnde, en dus beschermde, koraalriffen met bijpassende fauna. Na 10 minuten varen pikt de captain nog 2 passagiers op. Een Braziliaans stel dat op huwelijks reis is. De tortelduifjes nestelen zich op de voorplecht. En dan schieten de 2 enorme motoren vol kracht vooruit. Met wapperende haren en dito zonnehoed geniet ik volop van de zeelucht, de strak blauwe hemel en het uitzicht. Drie hagelwitte eilanden met hier en daar een strookje groen komen steeds dichterbij. Maar het vaartuig schiet voorbij. Op naar het rif. Metershoge golven trotseert de captain. We beuken er op los. En dan in wat rustiger vaarwater slaan de motoren af. Tijd om de flappers over de voeten te trekken, het masker op te zetten en de snorkel in de mond te wurmen. Langzaam laat ik mij in de zee zakken. Tien tellen later begeef ik mij in een wonderlijke sprookjeswereld. Mijn mond valt open. Tegelijkertijd stroomt het zilte water naar binnen. Kijken en genieten. Koraal fijne en grove formaties. Ik zwem tussen de onderwater koraal rotsen door. Roze, zwavelgele, beige, bruine. Maar ik spartel niet alleen in het water. Samen met een school blauw, gele visjes van zo’n 20 cm. lang zig-zag ik door het water. Voor mij zie ik bijzonder inspirerende grafisch getekende vissen van 40 cm. Op de voorste helft zijn in 3 driehoek vormen diagonaal zwart wit strepen aan gebracht. Het achterste gedeelte is helder geel. Het zonlicht schijnt door het water en ketst op het gele achterlijf. Iets kleinere helderblauw-gele beesten zwemmen mee. Welke creatieve geest heeft dit ontworpen. Hij brengt mij op ideeën. Even verder zie ik 2 zwarte en witte stippen vissen. Jing en jang. Samen verschuiven ze met hun bek een steen. Plots blijf ik zweven. Zie ik het goed? Een kobaltblauwe zeester van wel 50 cm. groot. Dit is oprecht een wereldwonder. Druipend van het zeewater sta ik met tegenzin weer aan boord. De boot trekt met vol vermogen op. Voor Bazaruto eiland dobberen we in het ruime sop. Waarom vraag ik me af. Het antwoord komt snel: 3 dolfijnen draaien cirkels om ons schip. Af en toe naar lucht happend. Terwijl ze van het podium verdwijnen zie ik een reusachtige schaduw in zee. Wat is dat? Hij komt naar ons toe. Een jonge walvis? Met z’n vieren hangen over bakboord. En daar komt z’n snuit naar boven. Wat is dat? Hij zwiept met zijn lange brede staart omhoog. Wat een klomp vlees van enkel meters lang ligt daar in het water. Na een kort optreden verdwijnt de Doejong in de diepe donkere oceaan.