Help, een kameel op de rotonde!

27 januari

Help, een kameel op de rotonde!

We verlaten ons stekkie, de zuidkant van Salalah. De vierbaansweg naar het noorden ziet er beduidend slechter uit dan we in het midden van Oman gewend waren. Is dit toch een bevestiging dat Dhofar een achtergesteld gebied is? Na een uur bereiken we een archeologische vindplaats. Gecertificeerd door Unesco. Een tussenstop voordat we ons nieuwe onderkomen betrekken. Om ons toch wat aan te passen aan de cultuur koopt Jan altijd de tickets. Ik kijk hem na. En zie een klein glazen luikje in de poort open gaan. Jan staat met de rug naar mij toe. Ik verheug me op de belangrijke historische opgraving. Een oude havenplaats van rond de jaartelling. Hij keert zich om en komt terug naar de auto. Schouderophalend. Gesloten. Maar waarom zit er dan wel iemand achter het loket? En ja, we hadden het kunnen weten. Het is vrijdag. De rustdag in Oman. Even buiten de poort en het zicht stoppen we. Wederom op een dorre vlakte. Om te genieten van de koffie uit onze thermosfles. Met het zicht op twee bedoeïenententen. Het zijn geen romantische kledententen. De camera blijft dan ook in de tas zitten.

Op naar het dichtbijgelegen dorp Taqah. Dit ligt aan de zee. Hier moeten we sardientjes kunnen zien. Die in de zon gedroogd worden. Om vervolgens tot veevoeder verwerkt worden. Ook leuk. Waar we ook kijken, geen vis te zien.

Het is tijd voor een boterhammetje. Een bankje in de volle zon met uitzicht op de zee ziet er uitnodigend uit. Ik vis het broodtrommeltje, een fles karnemelk en de bekers uit de tas. Bij de eerste hap knijp ik mijn ogen samen. Stel mijn lenzen scherp. Zie ik het goed? Flamingo’s langs de branding? De rij roze vogels lopen parmantig achter elkaar aan over het strand. Nooit geweten dat ze van zout water houden. De boterham met jam en kaas is op. Tijd om naar onze accommodatie te rijden. Palmbomen met kokosnoten staan links en rechts in de berm. We naderen een rotonde. Jan staat op de rem. “Wat zie ik nou dan toch?” Een kameel op de rotonde. We lachen. Wie heeft er voorrang? Hij geeft geen richting aan. Net zoals geen van de Omani dat doen. En dan neemt hij de afslag en wandelt over de linker weghelft aan ons voorbij.