Punda Maria; Madam God blessus us.

Punda Maria 12/11’2017
Madam, God blesses us.

Ze kijkt mij aan met haar grote bruine ogen. Om haar hoofd een kleurrijke doek, met Afrikaanse print, gedrapeerd. Leunend op haar mop. Een Big Smile op haar git zwarte gezicht. Vrolijk lachend vertelt ze mij dat ze gelukkig is. Afgelopen week was het erg heet. Ik, zittend aan de andere kant van de evenaar kijk naar het voor mij zo bekende verschijnsel, regen. Enigszins betrapt en gegeneerd probeer ik haar te begrijpen. Dan zegt ze vol overtuiging met haar warme stem : M’amme God blesses us.
Ons kamp bevindt zich in het Noorden van het Krugerpark, niet ver verwijderd van de grens van Zimbabwe en Mozambique. Gisteravond, zittend voor onze hut genoot ik, enigszins sidderend, van het leeuwengebrul. Realiserend dat we omringd worden door de wilde dieren met louter manshoog gaas om ons kamp en met een poort die overdag wagenwijd open staat lopen we naar de hide. Op 2 meter hoogte en op 10 meter afstand ligt een waterplaats omgeven door het savannelandschap. Afrikaanse stilte, geluiden van krekels en vogels met gekleurde snavels, droogte en geuren. Geritsel, gestamp, gesnuif en daar zie ik eerst een oor dan een slurf. Vervolgens nog een oor, een poot, een slurf, een oor, een slurf. Binnen een mum van tijd staan daar 30 olifanten, baby’s, pubers, volwassenen mannen en vrouwen. De kleintjes slurpen al knielend het water naar binnen. De oevers zijn te hoog voor de jonge beesten. Enthousiast, zonder nadenken, laten de baby’s en pubers zich zakken in het bad. De kudde wil vertrekken. De jonge olifantjes staan te staren naar de hoge oever. Met veel kracht klauteren ze op de knieën rollend van links naar rechts op de wal. Met vallen en opstaan zet de kudde hun tocht voort door de ondoordringbare bosschage. Ontroerd kijken we elkaar aan en denken:……………… “God blesses us.”
Yvonne