Op weg naar golden Gate, Hyena op nuchtere maag

Op weg naar Golden Gate; 26 november 2017
Een hyena op nuchtere maag.
Het is 5.15 uur. De wekker van de smartphone rinkelt. Snel, wassen, de spullen pakken en in de auto springen. Het wordt een lange dag. 700 kilometer rijden van Berg en Dal, het zuidelijkste puntje van het Kruger Park, via Johannesburg naar het nationaal park Golden Gate. Een dik half uur later rijden we het kamp uit. Nog 30 kilometer omringd door de wonderlijke wereld der natuur. En nog geen boterham en thee achter de kiezen. Het is stil en de ochtend begint net te gloren. Wees op je hoede voor nog jagende beesten. En dan om de bocht midden op de weg komt een hyena naar ons toe gelopen. We staan stil, raampjes staan open. Het beest kan er zo door heen. Snel wil ik het sluiten. Jan corrigeert mij. “Ben je nou helemaal….”. Ongestoord sjouwt het beest om de auto, staat stil en wandelt rustig verder. Hij is vermoedelijk niet nuchter meer na een wilde nacht.
Op naar Johannesburg. Helaas biedt hier geen enkel auto verhuurbedrijf de mogelijkheid om een auto voor 5 weken te huren. Aldus dezelfde auto vanuit Nederland aaneengesloten voor 2 en voor 3 weken gehuurd. En reeds vooruitbetaald. Bij het ophalen was het niet mogelijk om het tussentijds inleveren te omzeilen. De Avis medewerker in Skukuzza wilde wel helpen. Voor € 120,- een fictief drop-off formulier invullen. Dat gaat ons te ver. We rijden na 400 kilometer hoopvol de rental cars ingang van het vliegveld binnen. De bagage en ik blijven in de Toyota achter. In de wens niet overgepakt te moeten worden. Ik volg met m’n ogen Jan van links naar rechts. Van het kastje naar de muur. Wapperend met een klein dan weer met een groot formulier. Na een uur opgesloten te zitten in de auto in de donkere parkeergarage begin ik mij zorgen te maken. Eindelijk zie ik een rustig ogende Jan met een boze blik het portier openen. “Ik heb nu een roze formulier. Daar staat op dat we hier geweest zijn”. Jonge, jonge denk ik; we doen toch niet met een sterrit mee.
Enkele uren en honderden kilometers later ben ik het spektakel vergeten. Links en rechts geniet ik van het door erosie uitgeleten landschap. Hoge okergele, terracotta en beige rotsen. De middagzon tovert een gouden glans op het gesteente; de Golden Gate. Met rechts op steenworp afstand het arme Lesoto. Waar ik enkele jaren geleden mijn tranen heb laten vloeien.
Ik zie het houten chalet, waar we overnachten, op de groene helling liggen. Als ik uit de auto stap voel ik de frisse wind om m’n kuiten. 2200 meter hoog. Een waar hikers paradijs, voor wie lopen kan. Daarom rijden we morgen maar weer door.