Sint Eustatius

Sint Eustatius

Sint Eustatius wordt ook wel Statia genoemd. Het is één van de Bovenwindse eilanden. Maar waar komt die naam vandaan? Tijdens de trans-Atlantische slavenhandel kwamen schepen eilanden tegen die tot de groep van de kleine Antillen behoren. Deze bereikten ze voordat ze in Noord-Amerika aankwamen. Bovenwind is de locatie ten opzichte van de noordoostelijke passaatwind. Eeuwen geleden gebruikten de slavenhandelaren zeilschepen. De wind was allesbepalend. Ten zuiden van deze groep eilanden zijn de lijwaartse, dusBenedenwindse, eilanden. Het eiland dat we nu bezoeken is 21 vierkante km. groot en telt 3000 inwoners. Om het kleine eiland te verkennen huren we een auto. Veel kilometers rijden we niet. Bij het aan land gaan wordt het paspoort gecontroleerd en gestempeld. Vreemd eigenlijk omdat dit een gemeente van Nederland is. Hier is Engels de voertaal en de Amerikaanse dollar de valuta. Terwijl we in een shuttle naar ons onderkomen worden gebracht zie ik al meer groene bomen dan op Curaçao en Bonaire. De parapluvormige bomen vol met helderrode en warmgele bloemen zorgen voor een glimlach op mijn gezicht. De vrolijkheid lacht je tegemoet. De kleine gekleurde huizen, in alle kleuren van de regenboog, ademen de bekende Caribische sfeer uit. De enkele geasfalteerde wegen bevatten zo nu en dan meer gaten dan asfalt. Enkele kilometers hobbelt ons busje over een zandweg met kuilen. We rijden, met een snelheid van een geit, steeds meer het achterland in. Links zie ik de bekende stille vulkaan de Quill. Vele wandelwegen lopen door dit tropisch regenwoud naar de top. Een uitdaging in dit hete weer. En dan doemt iets op uit het niets. We kijken onze ogen uit. Hier staat een spiksplinternieuw modern eco-complex op een voormalige eeuwenoude plantage. Een verblijf dat zelf het zeewater filtert, door een omgekeerd osmose systeem, tot drinkwater. Rioolwater wordt gefilterd voor de planten, een enorme zonnepanelenweide ligt naast de tuin, een ruime kas met groenten en kruiden voor het gebruik in het restaurant staat naast de zee, een tuin met inheemse planten om die te beschermen wordt gekoesterd. Later blijkt dat het complex is opgezet door een Nederlandse investeerder. Hetgeen bij de bevolking het oude gevoel van kolonialisme weer voedt. Zoals mij werd verteld door een oudere dame die 31 jaar gelden als fysiotherapeute op dit eiland kwam werken en wonen. Verhuisd vanwege de liefde vertelt de naar schatting 78 jarige. Het eiland is vanaf de 17^e eeuw regelmatig van eigenaar gewisseld. Fransen, Britten, Portugezen en Nederlanders vochten om dit eilandje. Aanvankelijk om cassave, indigo, katoen en suikerriet te verbouwen. Vooral dacht men met suiker een fortuin te verdienen. In die tijd konden alleen de rijken zich suiker veroorloven. Maar toen de slavenhandel op gang kwam zag men daar meer winst in. Het werd het een belangrijke doorvoerhaven voor de West Indische Compagnie. Het werd de Golden Rock genoemd. Hilarisch is dat ons verblijf ook de Golden Rock wordt genoemd. De slavenhandel werd vanwege de strategische ligging voor de handel een succes. Voor de medemens uit Afrika dramatisch.

In het, naar onderhoud snakkende, museum in Oranjestad zijn veel reconstructies, reproducties en voorwerpen uit die tijd te zien. Vooral de kopieën van handelsdocumenten brengt de historie dichterbij. Maar waarom worden hier kapotte ramen met plakband bijeen gehouden? Waarom ziet het geheel er zo vervallen uit. Zelfs voor het bezoek van de koninklijke familie in januari is het niet opgeknapt. Wil Nederland deze historie niet zichtbaar en voelbaar houden? Waar blijft de support voor deze Nederlandse gemeente?

Voor de geïnteresseerden…omgekeerde osmose is een techniek om zoet, zeer zuiver water te produceren.Bij omgekeerde osmose wordt het water volledig gefilterd van zout en mineralen, waardoor het water volledig steriel wordt.Het proces maakt gebruik van een membraan om verontreinigingen en vaste deeltjes zoals chloor, zout en vuil uit drinkwater te filteren.