Warm welkom.

Warm welkom. (30 oktober)

Nog wat warrig en alsof m´n hoofd vol met watten zit neem ik de telefoon op. Dertig uur reizen gaat niet in je koude kleren zitten. Hier in de Highlands, nabij Dullstroom in Zuid-Afrika op 2000 meter hoogte, is het allesbehalve koud. Zo aan het eind van de middag genieten we, in kaki korte broek en bont gekleurd t-shirt van het adembenemende uitzicht op het terrasje van ons huisje. Uitgestrekte heuvels, water plassen en witte, zwarte en grijze vogels met staarten van verschillende lengtes stelen de show. “Zullen we het vuurtje aanmaken?” Klinkt het in Zuid-Afrikaans Engels aan de andere kant van de lijn. Ik schiet in de lach, kijk achterom en staar naar de hout blokken van de open haard die vlak voor het bed liggen te wachten op meer warmte. “Nee dank u wel.” Enkele uurtjes later lopen we in de schemering, op deze zomeravond, naar het restaurant. Jan gekleed in pantalon en luchtig zomerblousje en ik in een zomerjurk met een Afrikaanse print.

Lands wijs, lands eer. De gerechten worden snel achter elkaar opgediend. Een uurtje later lopen we voldaan terug. Genietend van de sterrenhemel en de geur van exotische bloemen. Het slaaptekort, na de lange reis, breekt op. Na het vaste avondritueel sla ik de dekens open. Ai, hier loopt acuut de botox uit je billen. Terwijl een pyjama nu te warm is, de airco wenselijk is, heeft het personeel een andere keuze gemaakt. De elektrische onderdekens zijn op de hoogste stand gezet. Heel aardig dit warme welkom. Maar we kiezen er toch maar voor om dit enthousiasme even af te koelen en te temperen.