Hulp uit onverwachte hoek.

Hulp uit onverwachte hoek. (2 november)

Na een lange reis met de auto over wegen die meer gaten, potholes, dan asfalt bevatten komen we in Punda Maria aan. Het noordelijkste restcamp in het Krugerpark. De dag ervoor hebben we in Phalaborwa voedsel voor enkele weken ingeslagen. Naast koffers ligt de kofferbak vol met bananen, appels, beschuiten, pindakaas en vele lekkernijen. Jan parkeert de auto vlak voor de deur van ons krappe onderkomen van de lange uitgerekte, oude authentieke drie onder één kap rieten hut. De kofferbak gaat open en de bagage sjouwen we naar binnen. Terwijl Jan binnen een plekje voor de zware koffers zoekt stap ik langs de zware houten deur met een tweede horrengazen deur naar buiten. Ik schrik me rot. Oog om oog, tand om tand. Dat laatste laat ik aan mij voorbij gaan. Daar vóór mij staat een mini versie van King-Kong. 1 meter 20 hoog, harig en met z’n poten in ónze kofferbak. Eén poot opgetrokken op de bumper en met de andere poot houdt hij mijn blauwe plastic tas met boodschappen vast. “Jouw hulp hoef ik niet”, flitst het door mijn hoofd. Vanuit een reflex stuif ik op hem af. Krijsend en met m’n armen zwaaiend. De harige mannetjesputter, alsof die dagelijks in de sportschool traint, kijkt, mij aan met z’n grote bruine ogen, vragend aan. En dan …..stuift de baviaan weg. Met als enig buit gemaakte trofee : een handvat van mijn blauwe plastic tas.