De revanche van de baviaan?

De revanche van de baviaan? ( 3 november)

Het is 21 uur en tijd om de restanten van de braai maaltijd op de picknick plek op te ruimen. Het is met Marie-jozé en Jos onze tweede gezamenlijke maaltijd bij Punda Maria. Het is aardedonker. Over zes uur loopt de wekker voor de vroege ochtend drive af. Tijd om voorbereidingen te treffen voor deze safari. Enkele flesjes water liggen nog in de auto. In het aardedonker tracht ik, enigszins angstig voor onverwachte aanrakingen van laagkruipende beestjes, onze Nissan Almera te vinden om ze op te halen. Zonder zaklamp druk ik op het knopje van de autosleutel. Met een plof vliegt de achterbak open. De verkeerde knop. En dan begint de ellende. De klep kan niet meer dicht. Een half uur later besluiten we in het schaarse licht van de zaklamp de klep, met een tand floss touwtje van Marie-jozé, vast te zetten. Op hoop van zegen. Morgen zien we wel weer.

Na de nachtelijke en vroege ochtend tocht door de bush spoeden we ons naar de auto. Op het dak ligt een flinke apendrol. Is deze van een bekende afzender? En wat heeft hij met onze achterklep uitgespookt? Is het een revanche?

Enkele dagen later rijden we nog steeds met een touw rond de sluiting van de achterbak rond. Nu een dik kunststof blauw-wit koord. Doch door de royale opening kunnen ongewenste verstekelingen mee. Te krap voor die mannetjesputter maar geschikt voor langgerekte slanke beesten. En…dat stemt mij niet gerust.