De langverwachte verjaardag in de bush.

De langverwachte verjaardag in de bush. (8 november)

Daar zit hij dan tussen de slingers van handgeschept papier, ballonnen die op de kop hangen en een binnenste buiten gekeerde slinger met de cijfers 70 er op. Voor hem staat een appelkruimeltaartje meegenomen uit Nederland. Er boven op prijken twee kaarsjes een 7 en een 0. Vanwege de hitte is er geen gebak te koop in dit natuurgebied. En zeg nou zelf, een taart hoort bij een verjaardag. Met een broodzaag snij ik de taart aan. Geen doorkomen aan. Na wat flink gehak belandt er toch een stuk op een bordje. Mmm, allemachtig bij de eerste hap heb je al genoeg gehad. Het gebak staat stijf van de suiker. Tja, had ik kunnen weten, suiker conserveert. Maar uit de koffer van Marie-jozé verschijnt nog een taart. Dat wil zeggen een creatief vormgegeven presentatie van stukjes noga met daarop gekleurde Engels drop van marsepein. Tja, dat was smikkelen.

Veelal ga je, om een feestelijk moment te vieren, uit eten. Hier in het Krugerpark, is geen luxe restaurant te vinden. Geen probleem want de jarige verlangt naar een braai op hout. Enkele uren later zitten de heren aan ‘boerenwors’, steaks en spek. De dames houden het vegetarisch met butternut, zoete aardappel en banaan. Zuid-Afrika is een carnivoren land. Ongelooflijk grote stukken vlees liggen in de kampwinkel. Hier eet één persoon makkelijk een pond tot 750 gram vlees per dag alleen op. En dat voor een bedrag van 2 tot 3 euro. Wat hebben we nog een weg te gaan om de vlees consumptie wereldwijd te beperken. Voor vegetariërs is het lastig toeven hier in dit deel van Afrika.