Help een schorpioen

Help een schorpioen

Uit ervaring weet ik dat ik niets te vrezen heb van een schorpioen. Jan valt namelijk onder dit gesternte.

Het is avond, 19 uur. Donker en tijd om te koken en te barbecueën. Ik klik de lamp aan van de buitenkeuken van het hutje in het restcamp Lower Sabie. Binnen een mum van tijd vliegen en springen zes centimeter lange torren en kevers op het aanrecht. Het ziet zwart voor m’n ogen. Ondefinieerbare insecten vallen uit mijn haar. Ik voel een bobbel onder het mouwtje van m´n T-shirt. Even schudden en dan glijdt er een dikke zwarte kever over m’n arm op de grond. Oeps dat wordt lastig koken. De gemengde groenten uit een blikje kiep ik snel in de pan. Zo dat is gelukt. Nu de pilchards, uit het veel te grote blikje, snel in de pan met groente mikken. Ze drijven in de tomatensaus. Dat is een voordeel. Als we straks eten en de visjes doorsnijden zien we niet of er insectenbloed tussen zit. Tussendoor maak ik de tafel schoon. Deze ligt vol met vleermuizenpoepjes. Want boven in de rieten nok van onze hut wonen de vleermuizen. Snel leg ik het blauwe tafelkleed van ‘Egyptische katoen’ op de houten eettafel. Jan doet zijn deel van de maaltijdbereiding. Het BBQ vuur opstoken. Om vervolgens de boerenwors erop te braaien. Terwijl ik zit te wachten en mijn pan bewaak staar ik in het duister. Aan de overkant van de rivier lopen de roofdieren. Af en toe hoor ik gebrul. En dan schrik ik me rot. Daar waar Jan zojuist stond marcheert een beige schorpioen. Met zijn staart omhoog. Alsof hij in de aanval gaat. Op zoek naar de boerenwors. Het sein staat op rood. Oppassen voor schorpioenen. Maar Jan vindt het wel amusant. Schorpioenen onder elkaar verstaan elkaar.