Naar de haaien

Naar de haaien

De volgende ochtend kijk ik uit het raam naar de vriendelijke zee. Zou het weer het toelaten om vandaag hier het water in te duiken? Het zanderige strand en enkele rotsen zijn wel te bedwingen. Op z’n minst moet ik toch kunnen pootje baden. Tja, what’s in the name? Sharkbay, is ook maar een naam. De stralend blauwe hemel met de helle zon lokken me naar buiten.

Er lopen twee sportvissers opgetogen rond. Ik kijk nog eens goed. De één loopt met een meetlint. De ander met een camera. Wat doen ze? Ai, wat zie ik nu? Ze hebben een haai van wel meer dan een meter gevangen. Met een hengel. Er loopt een rilling over m’n rug. Toch maar eerst ontbijten. Enkele uurtjes later loop ik wat rond op het strand. En verwonder mij over al die verschillende soorten zeewier. Wat een rijke zeeflora. De oudere dame van het gele huisje komt mij tegemoet. “Heb je dat gezien?” Ze wijst naar een plekje tien meter verderop in het woelige zeewater. Daar zweeft een hele groep witte grote meeuwen boven het water. En dan zie ik het. Een zeehond vecht met een haai. Dan weer kopje onder, dan weer bovenwater. Beiden draaien rond. Gebiologeerd blijf ik naar dit tafereel kijken. Wie het uiteindelijk heeft overleefd weet ik niet. Een ding weet ik wel: hier ga ik niet zwemmen. Want ik wil niet naar de haaien.