Aanleiding of noodzaak voor een nieuwe reis?

Aanleiding of noodzaak voor een nieuwe reis?

In ons verblijf staat een kitchenette met een spoelbak, kraan, aanrecht, afdruiprek en er ligt zelfs een geruite theedoek. Maar er zijn geen pannen en geen kookplaat. Dus begint de zoektocht naar een restaurant. In the middle of nowhere komen we over een stoffig zandpad bij een eeuwenoud, niet meer in functie zijnde, wit postkantoortje aan. Alsof hier de tijd heeft stil gestaan bij Modderfontein Old Village. Wat oude scheefgezakte emaille donkerblauwe borden op de muur duiden op een vergane tijd. Waar de glorie hoogtij vierde. Een tijd waar ´haast´ nog geen rol speelde. Aangezien dit plekje nog steeds in de buurt van de pas en in de Piekenierskloof ligt, hebben hier wellicht ooit de postkoetsen aangelegd. Ik zie het al voor mij. Hier werden de paarden verzorgd en verwisseld. Enfin het postkantoor blijkt nu een authentiek eethuisje te zijn. Zoals op meer plekken zijn ook hier de donkere kleine raampjes en groene houten deuren afgesloten met metalen tralies. Ernaast staat een witte ruime ouderwetse schuur met een enorme lila bloeiende jacaranda ervoor. Is dit het Koetshuis uit vervlogen tijden geweest? Mijn oog valt op een schild. Iemand met lef is hier een galerie begonnen! Wat doet dat hier zo afgelegen? Toch even binnen kijken en informeren naar de openingstijden van het naastgelegen eethuisje c.q. postkantoortje. We stappen door de wagenwijd openstaande houten deuren naar binnen. Heerlijk koel en sereen is het hier. Een oudere grijze dame in een lichtblauwe ongestreken overhemdblouse met spijkerbroek stapt rustig op ons af. Zij staat ons zachtjes en met veel sympathie te woord. Op de achtergrond klinkt bescheiden klassieke muziek. We keuvelen wat over de schilderijen en kunstsculpturen die er hangen en staan. Ze is oprecht geïnteresseerd naar onze mening. “Wat vinden jullie mooi?” Het rustig opgebouwde gesprek verandert na een opmerking van Jan. Ze denkt beet te hebben. Want ze hoort dat ook ik een kunstzinnige achtergrond heb en met kunst bezig ben, textiel en glas. Herhaaldelijk benadrukt ze dat er hier in Zuid-Afrika geen glaskunstenaars zijn. O,o, wat wil ze graag glazen objecten hier in haar collectie hebben staan. “Alsjeblieft wil je hier exposeren?” Ik schrik met rot, even snel m’n hersenen laten werken. “Stuur je wat foto’s van je werk op?” smeekt ze bijna. Gewapend met haar visitekaartje stap ik naar buiten. Is dit een nieuwe aanleiding of een noodzaak voor een nieuwe reis. Voor een expositie in een Zuid-Afrikaans Koetshuis. Weer wat anders dan het Bornse Koetshuis.