Onderdompelen in een onbekende cultuur

We verlaten Bilene om 350 km. naar het noorden te rijden. Een tocht van 7 uur. Het landschap wordt steeds groener en heuvelachtiger. Gras met hier en daar een grazende koe of geit. Palmen en loofbomen, rode aarde en een toename van het aantal rieten hutten. Het oogt primitiever. Op een erf bij een verzameling beige hutten, met tussendoor scharrelende kippen, wordt water handmatig opgepompt. Zo één met een zwengel uit de tijd van Ot en Sien. Even verder draait een vrachtwagentje met een open bak vol met klotsende watervaten de weg op. Op sommige plekken wordt het water aangevoerd. Schoon, veilig, drinkwater is hier een groot probleem. Het hoge sterftecijfer wordt mede veroorzaakt door vervuilt water. Slechte sanitaire voorzieningen, aids, gebrekkige voeding, malaria en tbc bepalen eveneens de beperkte levensverwachting. De basisgezondheidszorg is voor slechts 40% van de bevolking toegankelijk. Voor een man is de levensverwachting 41 jr en voor een vrouw 42 jr. Wij zien geen ouderen lopen. Behalve als we elkaar aan kijken.
Onze auto brengt ons verder over de enig geasfalteerde weg naar het noorden. De beperkte infrastructuur remt de ontwikkelingen van het land. De oppervlakte is 22x die van Nederland. Langs de weg wordt regelmatig handelswaar aangeprezen. Stapels hout om op te koken. Er is veel houtkap dat leidt tot ontbossing. Tien kilometer verder staan rieten manden met sinaasappels opgestapeld. In een volgende regio hangen gevulde flessen met vocht aan takken. Spiritueel vocht? We laten de drankjes links hangen. Wapperende plastic transparante zakjes in bomen vangen de aandacht. Op enkele meters afstand wordt het duidelijk. Onder in de boom hangen gevulde zakjes, met cashewnoten. Een belangrijk exportproduct. Zodra je je op de straat begeeft worden voortdurend deze noten aangeboden. Alsof je de hele dag door zit te knabbelen.
Omdat we geen stopplaatsen, parkeerplaatsen, duidelijke cafeetjes of restaurantjes onderweg tegen komen rusten we op een felrode gravelweg onder een boom uit. In de auto met de airco aan. Drie zusjes in mooie witte, roze en blauwe jurkjes stappen uit een busje. Zo te zien is de school afgelopen. Het jongste wordt op de rug gedragen door de oudste. De middelste draagt op het hoofd de tas. Maar…. ook hier bedelen de kinderen niet om munten, pennen etc. Mozambique behoort tot de 30 armste landen van de wereld. De regering werkt volop aan de ontwikkeling van de economie. Hierdoor is er sprake van duurzaam economisch herstel. En … het percentage dat leeft onder de armoedegrens daalt gelukkig.