Cross border in Ngoma.

In alle vroegte vertrekken we uit Katima. Na een uur bereiken we de grensovergang van Namibië naar Botswana. De Lonely Planet waarschuwt voor lang oponthoud aan de grens. Gelukkig hebben we de benodigde formaliteiten, om onze auto in te voeren, in Windhoek afgehandeld. Toch blijft het een gedoe; uit de auto-stempeltje halen- naar de immigratie- naar een volgend loket-formuliertje invullen- in de auto- naar een volgend loket- uit de auto- stempeltje halen- briefje invullen etc. Terwijl Jan naar het zoveelste huisje met papieren loopt blijf ik in de auto zitten. Het fort bewaken. Een douanier of liever gezegd een ogenschijnlijk vriendelijk macho mannetje met een uniform aan en een petje op, sommeert mij het raampje open te draaien. Hij grist een vast geplakt formulier van het auto raam af. “Met dat formulier mag je niet Botswana in. Dat is voor Namibië.” “Oké, geef dan maar terug. Dan plak ik het niet voor het raam:” probeer met zelfvertrouwen het kaki kleurig uniform te overtuigen. “ Nee. Koop in Namibië maar een nieuwe.” “Ja maar…..hij is 3 maanden geldig.” Inmiddels komt Jan terug en mengt zich in de discussie. Nou ja, het zal wel zo horen concluderen we. Doch we hebben er geen goed gevoel bij.
Dit wordt een week later bevestigd. We ontmoeten per toeval iemand van het autoverhuur bedrijf. Conclusie: corruptie aan de grens. Ons papier/vignet met kenteken wordt verkocht. Nu afwachten hoe wij Namibië weer in kunnen?
Wordt vervolgd.