Op weg naar een wereldwonder

Vanuit het heerlijke onderkomen aan de (O)Kavango rivierzijn we verder de Caprivi strook ingereden. De weg gaat dwars door een natuurreservaat van 200Km. Dieren hebben we niet gezien trouwens. Aangekomen in Katima (Namibië) vonden we een onderkomen in het Protea river view hotel. Dit ligt aan de Zambezi. Wij bevinden ons aan de oever in Namibië. De oever aan de overkant ligt in Zambia. Ook hier weer de gebruikelijke vraag gesteld bij het inchecken ‘heb je nog een speciale prijs voor ons?’ en na wat heen-en-weer gepraat hadden we het grootste deel van de avondmaaltijd weer verdiend.
Op weg naar een van de hoogtepunten van de reis, de Victoria watervallen, zijn we door het Chobe nationale park gereden. Bekent om zijn grote kudden olifanten. Dit nadat we de grens met Botswana waren gepasseerd. Dit ging zonder noemenswaardige problemen, wel moesten we over een nat handdoekje lopen om van onze (mogelijke) mond- en klauwziekte af te komen. De auto ging door een apart badje.
We wilden graag overnachten in Chobe maar hadden van te voren niets geboekt. Wel hadden we van meerdere reizigers gehoord dat de wegen daar niet best waren. Nou, dat hebben we gemerkt. Eerst zo’n 40Km over een goede teerweg en daarna volgens de kaart een onverharde weg van zo’n 70Km naar Savuti. Deze onverharde weg zijn we toch maar een 100 meter ingereden om, na een berekening hoelang we hier over zouden rijden, op onze schreden terug te keren. Het was hooguit een karrespoor met zo’n 30-40cm rul zand. Vele uren zou dit gekost hebben. Trouwens, later kwamen we er achter dat we daar zonder lokale munten (de Pula) niet eens hadden kunnen overnachten.
Doorgereden naar Kazane over een verharde weg die zo’n 50km door Chobe gaat, weinig dieren gezien. In Kazane aangekomen waren we al niet zo vrolijk en dit werd er niet beter op toen we pas in het derde hotel een kamer konden krijgen, de laatste die ze hadden. Niet duur en we konden ook nog eens genieten van het leven op de straat. Het positieve was wel dat we ter plekke een excursie naar de Victoria watervallen konden regelen.
’s Nachts niet echt goed geslapen. Gelukkig kwam er die dag een andere kamer vrij.
Op weg naar de watervallen de grens met Zimbabwe gepasseerd. Wat een gedoe zeg! Die ambtenaren daar staan erg dicht bij God en gedragen zich daar ook naar, wat een akelig volkje. In ieder geval kreeg we de paspoorten terug (voorzien van een fraai visum a €25.-). Buiten gekomen de paspoorten toch maar even gecontroleerd en potverdorie het waren niet de onze!. Weer terug naar binnen en er ontstond een kleine paniek waar onze paspoorten waren. Op zo’n moment ben je blij dat je met een gids op reis bent die de lokale taal spreekt en wij kregen onze eigen paspoorten terug.
Na 70Km door Zimbabwe kwamen we in Victoria Falls aan. Op dit moment is het regenseizoen net begonnen en de watervallen vormen een cascade van (nu nog) meerdere watervallen over een lengte van zo’n anderhalve kilometer. Indrukwekkend en terecht een wereldwonder. Een pad loopt langs de Zimbabwaanse kant en van daaruit heb je het mooiste uitzicht over de enorme hoeveelheid water dat vanuit Zambia in de diepte dondert. Er zijn 16 uitzichtpunten en bij enkele daarvan word je goed nat van de enorme wolken water die vanuit de diepte omhoog komen. Enorm genieten!.
De gids had voor ons een lunch in het oude Victoria hotel geboekt. Dat is pas verwennerij, een fraai vijf sterren koloniaal hotel met goede keuken. Vanaf onze tafel buiten hadden we een fraai uitzicht op de beroemde Victoria brug.
Daags daarop (vanmorgen dus) zijn we een klein stukje verder gereden omdat we daar een mooie river lodge hadden gezien. We waren daar al eerder geweest om te zien of er plaats was maar het was de komende week vol geboekt. Eigenwijs als ik héél soms ben, vanmorgen maar weer eens opnieuw geprobeerd en er was nu wel plaats. Er was een prachtig chalet vrij met zicht op de Chobe rivier met nijlpaarden en krokodillen. En na de traditionele (en succesvolle!) vraag hebben we deze voor twee nachten geboekt. Misschien worden het er wel drie…….?
Jan heeft alle tijd om de afgelopen dagen de revue te laten passeren. Vanmiddag genieten we wederom van de heftige buien in deze tropische regentijd. Vanuit ons droge huisje, gelukkig geen natte tent, zie ik enerzijds binnen een Jan typen en anderzijds buiten natte apen ons chalet passeren. (Yvonne)