Het Kruger Park

Zondag 11 december 2011
Er is inderdaad geen wifi in het KNP. Jullie denken zeker dat we de reisverslagen alleen voor jullie maken? Nou mooi niet!.. we gebruiken ze ook om onze eigen herinneringen niet verloren te laten gaan. We zijn gisteren het KNP binnengereden, mooi op tijd, klokslag 10 uur waren we de Phalarbora gate binnen. Niet meteen de meest logische gate omdat ons eerste camp in het noorden ligt. Echter door binnen het park langzaam omhoog te rijden (maximum snelheid is 50 km/u op de teerwegen) kunnen we toch nog van een dagje park genieten. Bovendien lekker lunchen in de rimboe met onze eigen boterhammetjes (eindelijk weer !!). Het genieten was er weer: massa’s impala’s, koedoe, kaapse buffel, massa’s olifanten, bavianen, een arend, zebra, nyala, waterbok, nijlpaard, fazanten en giraf. ’s Avonds lekker ‘boerewors’ op de braai gelegd met een lekker flesje Zuid-Afrikaanse wijn.

Maandag 12 december 2011
Maar eens lekker uitgeslapen en wat later op zoektocht naar het wild gegaan, toen we wegreden rond tien uur war het 29graden en bij terugkomst was het opgelopen naar 34graden (om eerlijk te zijn…het laatste stukje met de ramen dicht en de airco aan). Niet de ideale tijd om wild te zien maar als je mazzel hebt valt er toch nog veel te zien, buffels, prachtige nyala’s, spelende bavianen met jongen, zebra’s en veel impala’s met kalfjes.

De dagen volgen elkaar in een te hoog tempo op!, ’s morgens bij tijds opstaan, ontbijten (of meenemen) en een rondje door de wildernis rijden op zoek naar dieren. Soms rijd je een uur en zie je helemaal niets en het volgende moment moet je op de rem omdat een olifant heeft besloten om de weg ook maar als zijn pad te volgen. Nou, en als je die beesten van dichtbij meemaakt dat weet je wel wie er voorrang heeft!
Rangers gaan daar een beetje anders mee om hebben we gemerkt op weg naar Pafuri. We zaten in een open safari wagen en stopten voor een grote olifant ongeveer 10 meter rechts van de weg. Een veilige afstand… echter toen we met gepiep stil stonden merkten we dat er aan de linker kant van de auto op 5 meter afstand ook een (nog grotere) olifant stond. Deze zwaaide met z’n kop en z’n slurf, niet helemaal een veilig gevoel, maar ja de rangers zouden wel weten wat ze deden (met een olifantengeweer op het dashboard). De olifant was in een goede stemming en liep langzaam weg. Hij stond achter de auto toen de ranger vertelde dat hij bang was voor ons en wegliep waarop hij begon te schreeuwen en hard tegen het portier van de auto sloeg. De olifant begon heftig met z’n kop te schudden op enkele meters achter de auto en liep achterwaarts weg. De rangers gierden het uit van het lachen.

We hebben ook een regenbui afgewacht waarna we een tochtje maakten, eerst hebben we een giraf die langs de weg liep een paar honderd meter gevolgd waarna een eindje verder op drie olifanten ons tegemoet kwamen die midden op de weg liepen, het bos zal hen wel te nat zijn geweest!. Yvon had mij verboden om dezelfde tactiek als de rangers te volgens om de olifanten op afstand te houden dus zat er niets anders op dan achterwaarts rijdende een veilige afstand in acht te nemen. Dat gaat redelijk goed zolang je alleen bent en het niet te lang duurt maar als de olifanten besluiten dit een heel eind (500 meter?) vol te houden en je hebt ook nog enkele achteropkomende auto’s die allemaal terugrijdende een veilige afstand houden dan wordt het een spannende onderneming. Een video hiervan is op verzoek te zien!
Ondertussen (dit schrijf ik op dinsdag 20 december in Olifants rest camp) hebben we al heel wat beesten gezien, echter nog geen leeuwen, luipaarden, neushoorns en slangen. Deze zitten meer in het nog komende zuidelijkste deel van het park. We hebben verder nog genoteerd: diverse arenden (o.a. de zeearend), bataleur (grote roofvogel), Groundhornbil (een bedreigde vogel), Guinee Fowl, maraboe, krokodil, nijlpaarden, bavianen, stokstaartje, impala’s…impala’s

Tweede kerstdag, Benoni
Tijdens ons laatste verblijf in het Skukuza kamp zijn we verwend! Aan onze lijst konden we leeuwen met welpen en neushoorns met kalfjes toevoegen. Wat kan het leven toch mooi zijn! Op weg naar Pretoriuskop kwamen we ook nog een sabelantiloop tegen (nee, geen sabeltijger!). Nu zitten we in Outlook lodge in benoni, dichtbij J’burg vanwaar we morgen naar Namibië vliegen. Een koloniaal gigantisch mooi privé huis dat we na een hele tijd zoeken hebben gevonden (de routeomschrijving deugde niet).