Etosha Nationaal Park

Donderdag 5 januari zijn we naar Etosha gereden, eerst zo’n 70km over gravel en daarna zo’n 250 hemelse kilometers over een teerweg. Etosha, voor mij één van de belangrijkste doelen in Namibië. Het park is ca. 22.000km groot (2.200.000ha), de helft van Nederland en ligt in het noorden van Namibië dicht bij de Angolese grens.
We hebben in drie kampen binnen het park overnacht, eerst drie dagen Okaukeujo kamp aan de westkant, één nacht Halali in het midden en vervolgens drie dagen in Namutoni kamp aan de oostkant. De eerste drie nachten hebben we in de tent op het autodak geslapen….nou ja slapen? We werden uit de slaap gehouden door het gebrul van leeuwen die de direct naast het kamp gelegen drinkplaats bezochten. Iets waar je mopperend van wakker wordt maar je je al snel realiseert dat het toch wel uniek is!
Het kan ook zo maar gebeuren (zoals de wederhelft overkwam) dat tijdens het tanden poetsen ’s avonds in het donker er een jakhals op een meter afstand aan je voorbij loopt! Blijkbaar krijgen ze weleens eten van campinggasten en dat is makkelijker dan zelf op jacht gaan. Ik heb geen antwoord op de vraag welke dieren nóg meer het kamp binnen kunnen komen (wil ik ook liever niet weten).
Een vergelijking met het Kruger moet je wel maken hoewel je nadrukkelijk niet van meer/minder mooi mag spreken, het is gewoon anders en op onderdelen mooier en op andere weer iets minder. Werkelijk prachtig vind ik de enorm uitgestrekte vlaktes waar grote kudden zebra’s en springbokken lopen. Yvon noemde dit de ark van Noah. Rondrijden is een plezier omdat de gravelwegen de beste van het land zijn en je enorm veel wild ziet o.a. secretarisvolgels, gieren, jakhalzen, één olifant (!), wrattenzwijnen (die trouwens ook goed smaken heb ik ondervonden), zwarte neushoorns, giraffen, gemsbok, Damara Dik Dik (soort antiloop), gnoe’s, impala’s en nog veel meer.
Na bovenstaande geschreven te hebben zijn we vanuit Namutoni naar het noorden gereden, men had ons verteld dat de olifanten daarheen getrokken waren. We hadden nog maar zo’n 5km gereden toen we op een grote kudde olifanten stuitten. Zo’n 40 stuks van hele kleine kalfjes (die nog onder de moeder door konden lopen) tot grote volwassen stieren. Door de specifieke voeding hier worden de stieren hier groter dan in het Kruger, echter wel met kleinere slagtanden.
Het Okaukeujo kamp vind ik het mooiste, vooral vanwege de enorme drinkplaats waar grote kuddes wild op af komen.
Iets minder fraai was, dat de regentijd zich ook heeft doen gelden. We hebben een hele nacht kunnen genieten van het gekletter op het tentdak, gelukkig hielden we het daarbinnen droog. Wel een reden om in Halali en Namutoni een upgrade naar een chalet te nemen. Lekker genieten van comfort! Op het moment van schrijven maken we een tropische regenbui mee in Namutoni die me voldoening geeft over de beslissing om een chalet te nemen (kostte nogal wat overredingskracht…)
Opvallend in de kampen is de Duitse invloed vanuit hun koloniale periode. Het doet erg raar aan om (in de tropen) in Namutoni aan te komen en daar een Duits fort aan te treffen. Hierin zijn het restaurant en een bar ondergebracht. Verreweg het grootste deel van de toeristen is Duits.
Hoe ziet een dag in Etosha eruit? Als voorbeeld gisteren. Om 6 uur opgestaan in Halali en eerst de drinkplaats bij het kamp bekeken, na een uurtje nog geen activiteiten waargenomen en dus maar ontbeten met gebakken eieren (hoort bij het B&B van Halali), water meegenomen voor koffie onderweg en vertrokken naar Namutoni 80 km naar het oosten. Het had ’s nachts geregend dus de dieren konden overal water vinden en lieten zich niet (aan ons) zien. Tegen 13.00 uur aangekomen en intrek in ons chalet genomen. Kruiers stonden klaar om onze bagage te vervoeren. ’s Middags lekker lezen aan het zwembad en een verfrissende duik genomen, pilsje hoort daarbij. De drinkplaats bij het kamp was leeg. Tegen 17.00 was het iets afgekoeld (van 38 naar 30gr. schat ik) en toch maar besloten om met de auto naar een nabijgelegen drinkplaats te gaan. Daar was niet zo veel bijzonders te beleven buiten twee de liefde bedrijvende zebra’s en een dichtbij drinkende nerveuse giraf. Natuurlijk met z’n poten uit elkaar. Vervolgens maar besloten om terug naar het kamp te gaan en…… toen gebeurde het….. 8 leeuwen met welpen op enkele meters van de weg…ongelofelijk!....daar word je stil van. ’s Avonds lekker in het fort gegeten (gemsbok) met witte wijn (vreemd… er was een discussie voor nodig om een met ijswater gekoelde wijnkoeler te krijgen). Tegen half tien naar bed.
Bij vertrek naar de volgende bestemming getankt en gelijk de bandenspanning laten controleren. Dat was een ervaring! De pompbediende haalde er een meter bij en constateerde dat de spanning 5bar was i.p.v. 3,5 dus wilde hij er lucht uitlaten. Leek mij niet zo verstandig want de naald op de meter was ‘helemaal’ verbogen. Hij was het daarmee eens en bevestigde dat de meter niet goed was….echter tot mijn stomme verbazing ging hij gewoon door met het controleren van de andere drie banden, immers dát was hem gevraagd. Nou moe!!! Typisch voorbeeld!.