Bij de Maharadja op bezoek.

Als een prinses zit ik op een riant 19e eeuws bed in een 16e eeuws verblijf van een maharadja. De kachel raast. Daar waar het ’s zomers 45C is, ligt nu ’s morgens een dun lage ijs. Het is 18.00 uur. Met warme kleding aan, 4 laagjes over elkaar, trotseren we de koude in dit paleis. In het Himalaya gebergte is het hevig gaan sneeuwen. De koude drijft onze kant op. Winter in India. Vanmorgen scheen de zon nog op onze blote huid toen we aan het zwembad lagen. Een vreemde gewaarwording deze temperatuur val.
Zittend op het terras van deze kamer heb je een idyllisch uitzicht over een rivier en het stadje Orchha. Hier in de kamer en in de overige ruimtes van dit paleishotel lijkt het alsof de tijd stil heeft gestaan. Een monument afkomstig uit het sprookje van duizend en een nacht. ’s Avonds branden gekleurde lampjes in allerlei torentjes, nissen en in de tuin. Met deze feeërieke omgeving waan je je mijlenver van huis. Richard: alleen die man met dat mandje ontbreekt nog.
Dat haalt de herinnering van gisteren bij mij naar boven. Jan beschreef ons tripje naar het Nationaal Park. Tijdens een korte wandeling, om beter zicht op de krokodillen te krijgen, ontdekte ik een hol van 30 cm doorsnee aan de oever. Ik stond er zo dicht mogelijk bij om er in te kijken. Bij de retorische vraag die ik stelde aan de bewaker of dit van een “annimal” was knikte hij. “From a snake”. Hij had het woord nog niet uitgesproken of ik stond al 20 m. verderop.
Dan was het toch relaxter om tempels te bezichtigen. Hetgeen we die ochtend hebben gedaan. De avond ervoor had ik mij verdiept in de digitale reisgidsen. Zwager Antoon had tijdens het skypen nog een aantal aanwijzingen gegeven.
Je gelooft je ogen niet als je de 3 tempelcomplexen in Khajuraho ziet. Rond het jaar 1000 zijn deze gebouwd. In 1938 zijn ze uit de beslotenheid van de jungle gehaald en wereldkundig gemaakt. Nu vallen ze onder Unesco.
De tafelrelen, op de tempels, van ongeveer 1m bij 75 cm. , 3 dimensionaal gebeeldhouwd uit zandsteen, zijn uit meesterhanden gerold. Zo verfijnd. We verbaasden ons erover dat dit allemaal zo gaaf is gebleven. Verschillende goden en aanverwante figuren uit de Hindoe religie staan op metershoge taps toelopende tempels. De gezichten zijn realistisch weergeven. Zelfs de sieraden, haardracht, stoffen zijn waarneembaar. Van top tot teen zitten de godshuizen vol met symbolen. Na enige zoeken en aanwijzingen vind je steeds meer afbeeldingen die wij onder de naam Kama Sutra kennen. Kama= de god van de seks Sutra=techniek. Urenlang gaf onze gids uitleg over het Hindoeïsme en hetgeen wij zagen. De liefde bedrijven bleek in de tijd van de bouw van de tempel een soort meditatie te zijn.
Twee dagen geleden vlogen we in een half uur, met een vertraging van 3 uur wegens de mist, van Varanasi naar Khajuraho. Na de trein en het vliegtuig was het nu de beurt voor de auto. Met een gehuurde vrij nieuwe personenwagen inclusief chauffeur hobbelden we naar Orchha. Even kwamen de ervaringen van Namibië terug. Dit was nog een graadje erger. Tijdens de 170 km durende rit, in 4 uur, zagen we de ontzettend slechte wegen, het plattelandsleven, armoedige dorpjes, herders, hutjes, ossenkarren, fietsen, oude vrachtwagens, lopende mensen, brommers, motoren etc. Smalle wegen met veel gaten en veel verschillende verkeersdeelnemers die allen een plekje op de weg willen bemachtigen. We zigzagden al claxonnerend naar de plaats van bestemming. Het tuut nog in onze oren.
Hoe kan het toch dat een land dat tot een van de economische grootmachten wil gaan behoren niets aan de infrastructuur doet? Behalve dan in Delhi, de thuishaven van het politieke etablissement.