Onderweg

Onderweg

Als je zo rond rijdt in Maleisië heb je de neiging vergelijkingen te maken met ons vaderland. Na het noorden bezoeken we nu het oosten van het land. Het is een tocht van zes uur. Waarvan het grootste deel over tweebaanswegen door de jungle gaat. Het oosten grenst aan de Chinese zee. De cultuur is wat traditioneler. Het economisch en bestuurlijk centrum ligt aan de westkant. Daar ligt ook Kuala Lumpur. Over het algemeen zijn de wegen goed geasfalteerd. Jan rijdt en zit rechts in de auto. Ik kan rond kijken en help op te letten op het onvoorspelbare verkeer. De brommer en een klein motortje zijn een populair en bereikbaar vervoersmiddel voor velen. Regelmatig schrik ik mij het apelazarus als er één links of rechts voorbij schiet. Het is de automobilist die moet opletten. De auto’s trekken langzaam op en hebben niet de jachtige en agressieve rijstijl als bij ons. Het is genieten van de volop voortdurend wisselende groene omgeving. Dan weer bloeiende bomen en dan weer kilometers plantages met palmen. Ja, voor de palmolie die wij afserveren. Soms lopen er onverharde roodkleurige zandwegen naar de kampongs met eenvoudige houten en golfplaten huizen. Langs zij zie ik bijzondere verkeersborden voorbij zoeven. Alles in de Maleise taal, Behasa. Enkele borden zijn zonder tekst. Zo, ken ik in Twickel een bord overstekend wild. Maar verkeersborden met tekeningen van een aap, olifant en tapir zijn wel heel bijzonder voor ons. Verkeersdrempels zie je regelmatig doch rotondes amper. Op gevaarlijke kruispunten staan verkeerslichten. Het nadeel is dat er een lange stoptijd is en er een langzame doorstroming is wegens het langzaam optrekken. Tempo Doeloe. En ach waarom zou je je druk maken in dit klimaat.