Drijvende eilanden…

Donderdag hebben we een dagexcursie gemaakt op het Titikaka meer. Ondertussen zijn we eraan gewend geraakt dat de Peruanen zich aan hun afspraken houden zoals ook nu toen we exact op tijd bij het hotel werden opgehaald. Eerst een klein ritje naar de haven waar we inscheepten voor een bezoek aan het drijvende eiland Uros en een ander vast eiland in het Titikaka meer.
Het Titikaka meer ligt op een hoogte van zo’n 3800meter en is ongeveer 160 bij (gemiddeld) 50KM en ligt voor het grootste deel in Peru, de rest ligt in Bolivia waar we later heengaan.
Drijvende eilanden worden door hun bewoners gemaakt en gaan zo’n 20 jaar mee zoals ons door de leider van zo’n eiland is verteld. Hij legde uit hoe zo’n eiland uit riet werd gemaakt, boeiend. De bewoners, een familie van 13 personen leeft nog volgens oude Inka tradities maar bij bezoek aan een rieten hutje was er wel een doek over een LCD TV gelegd en de foto’s werden ook zo gemaakt dat de zonnepaneeltjes er niet op kwamen.
De eilandjes worden op hun plaats gehouden door ankers, tegenwoordig van synthetisch touw.
We hebben ook een tochtje met een volgens oeroude Inka tradities gemaakte rieten boot gemaakt waarbij we zingend uitgeleide werden gedaan.
Het ‘grote’ eiland lag zo’n 2 uur varen verder op. Dit eiland was m.n. smullen voor Yvon want hier liepen mannen en vrouwen nog in klederdracht waarbij aan de hoedjes en andere kledingstukken gezien kon worden of de drager getrouwd was of niet. Trouwen mocht overigens pas als je had gewezen dat je een man was (!) als je al twee kinderen had. Een andere cultuur dus!!.
Een stevige wandeling gemaakt naar een hoog gelegen restaurantje wat niet veel voorstelde en daarna 500 trappen afgedaald naar het meer waar de boot klaar lag om ons terug te brengen.