Uitgeleide met een parade…

Sorry, een tijdje uit de lucht geweest omdat de internetverbinding naar Uyuni eruit lag. In de tussentijd hebben we de zoutmeren bezocht maar daar zal Yvon over gaan schrijven.
De Bolivianen zullen mijn stukje van zondag wel gelezen hebben want ze waren zo blij dat we La Paz verlieten dat ze op het militaire vliegveld vanwaar we vertrokken een grote parade hadden georganiseerd! Het vliegveld is voor zowel burger als militair gebruik en we werden in aparte busjes naar het militaire gedeelte gebracht. We waren er rond kwart voor zes ‘s morgens. Da’s pas een ervaring! Ik reed achter een vrachtwagen volgeladen met roodgeschilderde soldaatjes. Op het militaire gedeelte aangekomen bleek er een grote bedrijvigheid te heersen. Soldaatjes in het gelid, ik dacht nog dat is vast voor het appél maar gaandeweg zagen we steeds meer hoge militairen (denk ik) want die waren volgehangen met glinsterende plaatjes op de borst en voorzien van sabels. Ik schat dat er zo’n 500-1000 militairen rondrenden. We zagen ook nog paarden met goudkleurige dekens en een heleboel militaire voertuigen. De klederdrachten die we gisteren in het museum gezien hadden waren een bron van inspiratie geweest voor de uniformen, we zagen ze in alle mogelijke vormen. Er waren er ook een paar bij die een hoofdtooi droegen waar Winnetoe jaloers op geweest zou zijn. We zeiden nog ‘dat is echt niet nodig voor ons, doe maar gewoon’ maar ze gingen gewoon door. Inchecken ging ook een beetje vreemd want mensen die we gesproken hadden en ook naar Uyuni gingen kregen in één keer voorrang aan de balie, wij moesten wachten en een uitleg kregen we in het Spaans en dat is niet onze sterkste kant. Uiteindelijk werd ons buiten gezegd (althans dat begrepen we) ‘hier wachten’. Die andere mensen hebben we niet meer gezien.
Na 10 minuten mochten we onder begeleiding verder het vliegveld oplopen en werden we naar een kist die op een Dakota lijkt gebracht. Als je van antiek houdt is dit het summum!. Ik dacht dat ik met Aeroflot het nodige had meegemaakt maar dit sloeg alles. Met een gammel trapje konden we het vliegtuig in, dat is een voorrecht want de piloten moesten via een laddertje (!) het vliegtuig in. Binnen was het allemaal even oud, een voordeel was nog wel dat de bagage in een aparte ruimte tussen ons en de piloten lag zodat we meteen zagen dat onze koffers aan boord waren, niet zo moeilijk te zien want er waren 7 passagiers. We zeiden nog tegen elkaar ‘dit vliegtuig heeft al zo veel starts en landingen meegemaakt, deze gaat vast ook goed’. De vlucht was zonder meer perfect, we vlogen boven langs een vulkaan en de piloot vond dit blijkbaar ook wel interessant want hij vloog een extra rondje om de vulkaan waar we van boven mooi in konden kijken. Daarna vlogen we over de zoutmeren, het uiteindelijke doel van deze tocht waar we drie dagen een jeepsafari gaan doen.
Na de landing was er de gebruikelijke stiptheid van de reisorganisatie die een transfer voor ons naar het hostel klaar had staan, aankomst daar om kwart voor negen.