Een leven als God in Fr..sorry…Peru

Dinsdag 29 november.
Gisteren zijn we in het amazone gebied aangekomen, dat ging niet zo eenvoudig want de geboekte vlucht was gecancelled en de tweede had een vertraging. In Puerto Maldonado aangekomen stond Daniel onze gids voor de komende paar dagen ons op te wachten. Na een korte busrit naar het kantoor bood het vriendelijke personeel ons nog een (verlate) lunch aan en we kochten nog een oplaadbare zaklantaarn want de onze waren we verloren. De lunch bestond uit een bananenblad gevuld met nasi, lekker. Daarna nog een stukje met de bus en het avontuur kon beginnen. De boot lag op ons te wachten en het bleek ook nog een speedboot te zijn ook. Fantastisch om de zonsondergang boven de Amazone (hier slechts zo’n 100-150meter breed) mee te maken. De kapitein had radarogen want in het donker ging hij gewoon op volle snelheid door (er dreven ook boomstammen in de rivier)(Jan)
Na een tocht van 3 uur meerden we aan op een schaars met petroleumlampen verlichte oever. Als we nog 3 uur door zouden varen dan zetten we in Brazilië voet aan wal.
Dit, de Amazone met de Refugio AmazonasTambopata lodge, was eindelijk het plekje waar Jan al zolang naar uitkeek. Zijn hoogtepunt van Peru?
Slechts 5 minuten lopen meldde de gids. Enkele dagen te voren had ik Jan op het hart gedrukt dat ik niet ’s avonds in het donker mee zou gaan met een jungletocht. Nu in de jungle aangekomen was het voor mij: ‘het uur van de waarheid’. Zou de slangentherapie, E.M.R.D., resultaat hebben gehad? Wij waren op dat moment de enige 2 nieuwe gasten die aankwamen. Volgzaam liep ik tussen Daniel en Jan in. Achter blijven in het bootje was ook geen optie.
Achter elkaar en de zaklamp verlichte boomwortels en slip. Geen idee waar ik liep en wat ik voelde. Het was wel idyllisch met de petroleumlampen langs het pad dat naar de lodge leidde.
Daar aangekomen waanden we ons in een sprookje. Een houten eco-lodge gebouwd op palen, verlicht met kaarsen en enkele lampjes, vogels, krekels en ondefinieerbare geluiden op de achtergrond.
Onze kamer bestond uit 3 bamboewanden, de 4e kant bood een open zicht op de jungle met apen etc., zonder deuren; douche en toilet geheel volgens ecosysteem. 2x per dag wordt er voor een korte periode met een eigen generator elektriciteit opgewekt.
Aangezien we hier volpension hadden stond het eten al spoedig op tafel. Terwijl de zweetdruppels langs ons lijf stroomden genoten we van het simpele doch voedzame buffet. In Cusco stond ’s middags en ’s avonds de kachel in ons appartement te branden en hier leek het op een sauna.
Om 5.30 uur verschenen we de volgende dag aan het ontbijt. Die ochtend wilde Daniel ons meenemen voor een trail de jungle in. Het is laagseizoen en onze groep bestond alleen uit Jan en mij.
Gekleed volgens advies, lange broek, blouse met lange mouwen en regellaarzen aan stapten we weg van de lodge. Daniel voorop, Jan achter mij. Als kleinduimpje liepen we tussen metershoge kamerplanten door. Bomen van wel 25m hoog en wel 400 tot 800 jaar oud. Smalle paadjes slingerend door het oerwoud, vogelgeluiden in allerlei toonaarden en insecten van verschillende formaten. Vanuit een zeer hoge uitkijkpost keken we over de boomtoppen heen om zo vogels te spotten. De natuur heeft hier aardig de kleurdoos gebruikt.
Dit was dus het tropisch regenwoud! We bevonden ons in een natuurreservaat, een klein deel van de Amazone die we wereldwijd moeten beschermen. Het bleek dat we ons begaven in een internationaal gefinancierd en beschermd project. Het aan de lijve ervaren van de waarde van dit oerwoud, de bijzondere flora en fauna is een geschenk. Wederom een bevestiging dat we zuinig op onze aardbol moeten zijn.
De weg werd vervolgd naar een klein meertje. Zittend in het bootje dacht ik: zo hier heb ik geen kans om slangen tegen te komen. Maar met wat broodkruim voerden we de 4 soorten piranha’s die naast de boot zwommen. Volgens de gids geen gevaarlijk soort.
Na een siësta van enkele uren wandelden we eerst met een Sjamaan langs allerlei medicinale planten. Onvoorstelbaar wat de natuur ons geeft om weer te herstellen van een aandoening.
Even later jungelden we naar een wildhut. Wilde varkens spotten. Een grote roedel met gillende biggetjes bracht ons lange tijd plezier.
Tijdens de tocht fladderen vlinders in verschillende formaten en kleuren voorbij. Zelfs kobaltblauwe van wel 15 cm. Breed. En steeds weer die vogelgeluiden komen als een warme douche over je heen.
Als we in ons bed liggen kunnen we uren intens genieten van het concert de dieren.
Een ochtend later hebben we uren gelopen om Ara’s en andere soorten papegaaien te bespieden. Rood, groen, blauw, geel gekleurde beesten die op een kleiwand hun noodzakelijke mineralen bijeen vergaren. Daniel had een telescoop meegenomen die we ook met onze camera konden gebruiken. We hebben iets op YouTube gezet (zie: http://www.youtube.com/user/janhyvonned?blend=8&ob=5#p/a/u/0/MR8zIVrgiD0
Door de vermoeidheid schrok ik op de terugweg al en toe van geritsel. Voortdurend liepen we over boomstammen om onze voeten droog te houden. Door de regenval was het behoorlijk modderig en glad. Ook van deze tocht heb ik weer volop kunnen genieten en zonder angstzweet rond gelopen.
Het blijkt dat kort geleden hier in de buurt een nog onbekende indianenstam is aangetroffen. De Amazone is onmetelijk groot en zit nog vol geheimen.
Zo hebben we ook kennis gemaakt met een boer aan de overkant van de rivier. Hij verbouwt wel 25 verschillende soorten fruit en gewassen. Waarvan wij ongeveer een kwart konden thuis brengen.
De laatste wandeling was er een in het donker. Een kennismaking met het nachtdierenleven. We passeerden allerlei spinnen, vuist groot, schorpioenen en allerlei fantasie insecten. Maar het doel was kaaimannen spotten vanaf een bootje. Nou die hebben we gezien. Jan nam de kans waar om op een meter afstand foto’s te nemen.
Vanmorgen hebben we afscheid genomen van de jungle. Het zal een bijzondere herinnering blijven. Een kort stukje lopen naar de boot. Opgelucht constateerde ik dat we in deze dagen geen slang hebben gezien.
De boot vertrok extra vroeg omdat er in Puerto Maldonado een gouddelvers staking vandaag zou plaats vinden. Daarbij zouden de wegen afgesloten worden. Na een boottocht, stroomafwaarts, van 1 ½ uur en een bustocht, van 45min., over modderwegen en gammele bruggetjes kwamen we in een achtergebleven junglestadje aan. Dit is weer een minder ontwikkeld Peru. Daar sluit ons hotel bij aan. Via internet vanuit Nederland geboekt, doch de plaatjes zijn van glorierijkere tijden. Voor een nachtje slikken en dan weer door reizen naar Lima. (Yvon)