Het platteland

India is groot, zeer groot. Je rijdt van Pushkar via Udadahpur naar Jodhpur. Ga door naar Jaisalmer.
Ga niet langs af maar reis 850 km. over het platteland en door de bergen. En zie daar de gevangenis van het ontbrekende welzijn.
Het landschap is boeiend en gevarieerd. Groene rijstvelden, boomrijke bergen, ruwe rotsformaties en dorre zandvlaktes.
Vlak bij de stad rijdt het vrachtverkeer in karavaan. Bond beschilderde wagens met franjes, slierten, vlaggetjes. Op het platteland geen vrachtwagens maar ossen- en kamelenkarren en trekkers.
Smalle weggetjes, met gaten, slingeren door de bergen. In het platteland hoeft niet geïnvesteerd te worden. Bij iedere nederzetting, plaatsnaam met enkele huizen en een tempeltje, liggen 2 verkeersdrempels. De gebruikelijke beesten, geiten, koeien, varkens lopen voortdurend op de weg. Je mag blij zijn als je 50 km. per uur haalt. Met het reizen door India krijg je waar voor je geld.
Genoeg tijd om rond te kijken. Vrouwen die dagelijks hout sprokkelen. Met lange stapels hout op hun hoofd sjouwen ze langs de weg. Bedoelt als brandstof voor het koken en om zich ’s avonds bij te verwarmen.
En dan iets wat je alleen maar in films ziet. Op het land een door ossen aangedreven molen. Een uit balken bestaande horizontale kruisverbinding waar de beesten tussen liepen. In het midden op de grond lagen grote molenstenen.
Al hoewel de chauffeur al 4 jaar tussen Delhi en Jaisalmer rijdt, een gebied van wel 3000 km, raakt hij van de wijs als van die eigenwijze toeristen van het normale programma willen afwijken. De tempels konden ons even gestolen worden. De driver spreekt slechts enkele woorden engels: nice, Udahpur is coming, mountain, monkey…… Dit maakte het communiceren lastig. Toch konden we duidelijk maken dat we plaatsen links wilden laten liggen. Maar ja hoe kom je dan van A naar B. Merkbaar door de rijstijl zagen we hem naar de weg zoeken. Een wegenkaart had deze man niet. Maar wat een uitkomst! Wij wel.
Langs de weg in de bergen pronkten de apen met hun meter lange staart.
Even kwamen we dicht bij huis. De ringoven, de veldoven. Kilometers lang zagen we links en rechts oude open steenovens staan. Een schoorsteen op een kleine zanderige verhoging. Er voor, er naast lagen stenen te drogen, mallen, klei etc. Kamelen voerden de stenen af en aan. Kinderen en vrouwen hadden taken bij het sjouwen van het materiaal en het vullen van de mallen.
Ook langs de weg word je soms geconfronteerd met een beeld dat je als maar bij blijft. Het gaat niet meer weg. Zoals die vrouw die op een handkar zat en bloemetjes verkocht. Naast haar en de afrikaantjes lag een man. Een man met 2 beenstompen met ontzettend smerig verband er om heen.
En die oudere blinde vrouw zonder benen zittend op een blauwe laag bij de grondse kar met een tekstbordje voor zich. Ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat moeder op straat is gezet om voor roepies te bedelen.
Met deze kant van India blijf ik moeite hebben.
In de plaatsen die op deze route lagen hebben we ook diverse ateliers bezocht. Mannen die zittend op de grond achter grote staande weeframen tapijten knoopten. Zowel van kamelen- als van geitenbaardwol. De laatste is bekend onder de naam Kasjmierwol. De garens worden met natuurlijke grondstoffen geverfd. De patronen zijn zo ingewikkeld dat het 4 tot 6 maanden duurt voordat 2 mannen het kleed af hebben. Met het Nederlandse arbeidsloon dus onbetaalbaar. Alleen betaalbaar als……Voor hoe lang nog?
India staat ook bekend om z’n half edelstenen en diamanten. Net zoals Namibië. Schitterend werk werd getoond. Toch zijn we zijn maar snel de verkoopruimte uit gelopen.
In de vele oude paleizen zagen we bij herhaling muurschilderingen en oude ingelijste prenten. In een leer-werkplaats toonden jongens de techniek. Dit procedé is een eeuwenlang bewaard geheim binnen een beperkte kring van families. De verfstof komt van verschillende stenen. Door deze te schuren valt er poeder af. Dit wordt vermengt met water. Met een penseel bestaand uit 1 eekhoorn haar wordt er heel minutieus geschilderd. Zo verfijnd dat je een vergrootglas nodig hebt om het te zien. Over een maand staat er een tekening op zijde in onze kast te pronken.