Weer terug in Chiang Mai

De afgelopen drie dagen hebben we een uitstapje gemaakt naar het noordoosten van Thailand. Een volgeladen programma met bezoeken aan diverse activiteiten zoals een orchideeën kwekerij, een waterval en hoe is het mogelijk de zoveelste tempels. Het landschap was erg fraai, de uitlopers van de Himalaya reiken tot hier, jammer was dat we niet veel van de vergezichten hebben gezien vanwege de mist en de rook van de bosbranden in Myanmar (Birma) dat op slechts enkele kilometers afstand ligt. De Mork Fah waterval is fotogeniek en de bergwandeling ernaartoe zeker waard.
Alle bezienswaardigheden lagen op korte afstand van elkaar. Het is momenteel laagseizoen en we hadden een privétour met een ‘particulier chauffeur’, we konden dus de nodige sturing aan het programma geven om de interessantste plekken meer tijd te geven. Logisch dus dat de bergstammen die we in hun nederzettingen bezochten de meeste tijd kregen. Opvallend was dat dit geen toeristische dorpen waren. Bij de Lisu werden we door de dorpsoudste rondgeleid, een klein, mager, vies mannetje dat onderweg op een soort tabak kauwde en rode kwakken rond spuugde. Dat hij ‘tabak’ pruimde werd duidelijk toen ons werd verteld dat de velden rondom het dorp voor de cocaïne verbouw werden gebruikt maar door één van de 38 ‘koninklijk projecten’ worden er nu ‘groenten’ verbouwd. Ik heb zo het vermoeden dat er hier en daar nog een ‘privé’ veldje te vinden is want volgens Yvon had het mannetje verwijde pupillen en hij keek nogal wazig uit z’n ogen.
Olifanten hadden we al in Afrika gezien maar daar hielden we een veilige afstand in acht. Hier werden tot zo’n 20 jaar geleden olifanten voor de bosbouw gebruikt, nu alleen nog om toeristen een eindje rond te laten rijden. Op zo’n beest klimmen is niet zo’n probleem, daar hebben ze een stellage voor gebouwd. Een nogal stevige want zo’n olifant wil zich daar ook wel eens tegen aan schuren als hij jeuk heeft. Dus….met z’n tweeën in het bakje op z’n rug geklauterd en onder aansturing van een klein mager mannetje aan de wandeling begonnen. De olifant had niet helemaal z’n dag en trok zich niet veel van het geschreeuw van het mannetje aan. De besturing gaat met zo’n 30 kreten en een houten knuppeltje met aan het einde een metalen punt. De olifant zag onderweg allerlei lekkere hapjes en nam daar ook de tijd voor, op zich leuk máár als dat lekkers zich aan de overkant van de sloot bevindt en ik net het veilige bakje had verwisseld met de bestuurdersplaats op de kop van de olifant moest ik alle moeite doen om niet via de kop en de slurf naar de overkant van de sloot te glijden. Het mannetje deed z’n best om de olifant onder controle te houden maar dat resulteerde in een gebroken knuppeltje, Yvon had wat beter op het mannetje gelet en volgens haar was hij in redelijke staat van dronkenschap. Oké, we hebben het overleeft.
Met een bootje zijn we vervolgens de rivier afgevaren om de langnekken te bezoeken. Dit is een bergvolk waar de meisjes op jonge leeftijd beginnen met hun nek op te vullen met bronzen ringen waardoor het hoofd als het ware op een verlengde nek staat. Persoonlijk vind ik het geen mooi gezicht en lijkt het meer op misvorming/mishandeling. Ze schijnen dit al zo’n 1000 jaar te doen. Tussen de langnekken troffen we ook nog enkele langoren aan (geen Vlaamse reuzen!), dit is helemaal een vreselijk gezicht, ze hebben een gat in hun oorlel gemaakt en daar een steeds grotere metalen ring in gedaan. Van de mannen heb ik niets bijzonders gezien, maar misschien was dat wel afgedekt.
Tot slot zijn we op de Pai rivier wezen raften, ik had daar altijd een beeld bij van stoere Caballero mannen die over woeste rivieren en metershoge watervallen crossen. Nou dát was het nou niet exact… op een bamboevlot de rivier af en hier en daar een stroomversnelling die het water over het vlot liet golven. Heerlijk genieten van de rust van het idyllische landschap.
Vanuit Mae Hong Son zijn we teruggevlogen naar Chiang Mai. Het betrof een klein vliegtuigje en een klein vliegveldje. Kort voor vertrek werd de startbaan verkend door iemand op een brommertje met een grote rode vlag achterop. Gelukkig was hij verdwenen toen wij het luchtruim kozen!.