Geitenmarkt

14 januari

De geitenmarkt

We worden opgeschrikt in onze slaap. Zitten rechtop in bed. Niet wetende dat we vlak bij een moskee overnachten. De verzen galmen over ons hoofd, om 5.30 uur. Gelukkig maar een kwartier voordat de wekker zou afgaan. Want een bezoek aan de geitenmarkt in Nizwa begint om 6 uur. Ik schiet snel in de kleren en doe een kattenwasje. In het donker spoeden we ons door de smalle schaarsverlichte straatjes. De middeleeuwse romantische half vervallen panden hebben grillige onheilspellende vormen. Opgelucht halen we adem als we bij de boogpoort van de geitenmarkt komen. Opgewonden zie ik de eerste beesten al staan. Het is nog pikdonker. Met soms luid gemekker wordt het vee door de boeren en bedoeïen aan rode stangen bevestigt. Naarmate de tijd verstrijkt en de zon op komt worden we steeds meer omringd door de vele verschillende rassen. Kortharig, langharig, gevlekte jonge, oude, en weerbarstige. Luid loeiend worden enkele koeien op hun plaats gezet. Of ik nu naar de beesten of de mensen kijk het is allemaal boeiend. Iedere kop is fotogeniek. En dan zie ik plots een vrouw met een gele sjaal. Met m’n ogen zoom ik in. Zie ik het goed? Ze draagt een zwart snavelmasker. Mijn aandacht blijft bij haar hangen. Met deze traditionele bedoeïenendracht begeeft deze vrouw zich in de mannenwereld. Weliswaar met haar man in de nabijheid. Ik zie nog enkele vrouwen met een dergelijk masker op. Neus en mond zijn bedekt. Een spleetje voor de ogen blijft over. Het aantal vrouwen is hier sterk ondervertegenwoordigd . De ver- en inkoop van de dieren is toch hoofdzakelijk een mannen aangelegenheid. Jan is even buiten de poort gaan kijken. Al spoedig komt hij terug omdat ‘het wit is van de mensen’. Het zijn de heren in witte kaftans die naar binnen willen. Het is inmiddels half acht en volop licht in deze openluchtmarkt. De handel en wandel is in volle gang. Maar wat doen de rij mannen daar? Er ontstaat een binnen- en een buitencirkel van mannen. Strak aaneengesloten staan ze te wachten. Wij staan er warmpjes tussen. We kijken de mannen die op 2 ½ meter in de binnenring tegenover ons staan aan. Er wordt iets in het Arabisch omgeroepen. Wat gaat er gebeuren? Er ontstaat een kakafonie aan gemekker, geblèr, geloei en geschreeuw. Een bonte stoet van boeren met geiten in allerlei formaten trekt in cirkels aan ons voorbij. Om het dier aan te prijzen. Sommige slepen het dier aan een poot voort. Om deze bij de handelaar onder de aandacht te brengen. Voortdurend blijven de boeren in cirkels lopen. In de hoop hun overblijvende geiten nog te kunnen verkopen. Zo staan we drie kwartier te kijken totdat ik er duizelig van word. Er blijven geiten over. De muurbloempjes. We besluiten het tafereel te verlaten. Het spookt nog wel door mijn hoofd: wat gebeurt er met de overblijvende beestjes?