Met een geel gezicht ben je mooier

Met pc op schoot, zittend in de schaduw, bij ong. 37C en een olifant op 100 m. afstand. Tussen hem mij zit gaas va 1.50m hoog op 50 m afstand.
Enkele dagen geleden reden we van de Ameib Ranch naar camping Xaragu bij Twijfelfontein.
Langs de weg staan geregeld een verzameling takken overeind. Dit vormt een kraampje waar de lokale bevolking hun waar aanbiedt. Niets wetend stopten we in de middle of nowhere onder een boom om te lunchen. Tafel, stoeltjes, brood uit de auto. En koele melk uit de koelkast. Dit is zo gek, geen mens geen dorpje, van alles verlaten en dan….een glas koude melk.
Na de eerste hap zag ik in de verte 3 contouren van mogelijk mensen. In een mum van tijd stonden er 2 mannen en een vrouw met hun handelswaar achter ons. We waren in de veronderstelling dat we bij een oude middels takken afgebakende geitenstal stonden. Het bleek hun kraampje te zijn. Vlot werden alle kraaltjes, kettingen van zaadjes en stenen uitgespreid. Met een ketting van de stekels van een porcupine en een agaath (halfedelsteen) reden wij weer verder en zij hadden € 5,50 verdiend.
Enkele kilometers verder trok een waarschuwing voor overstekende olifanten de aandacht. Een heus verkeersbord. Ik zag iets bewegen. Geen olifant maar dansende himba vrouwen met ontbloot bovenlichaam. Even stoppen. Nog steeds in een omgeving waar we geen huisjes, dorpjes etc zien. Waar amper verkeer langs komt. Ook zij boden hun zelf gemaakte waar aan. Weer iets kopen en natuurlijk in ruil daarvoor foto’s maken. Schitterende terra beschilderde vrouwen, gevlochten haar, schamele rokjes, Afrikaanse sieraden en …… dit kon ik later op de foto’s nog eens rustig bekijken.
We arriveerden rond 14.00 uur bij de niet omheinde camping Xaragu . Waar wel allerlei wilde dieren rondlopen. Alleen een aap zijn we tegen gekomen. Waar de rest zat?
Deze bestemming was gekozen vanwege de wereldberoemde rotstekeningen. Onvoorstelbaar veel en heel gaaf. Allerlei dieren zijn ooit op grote rotsvlakken afgebeeld in oker, terra en witte kleurstof. Ook werd diepdruk, uit onze etswereld, toegepast. Dierenfiguren uit rots vlakken gebeiteld. Hier wel een loketje, een gids en entree geld. Een project dat nog in de kinderschoenen staat. Met een acceptabele prijs voor toeristen.
Soms zien we dat in Namibië toeristenzaken te hoog geprijsd zijn. Lodges, levensmiddelen op campings, entree voor drives. De campingprijzen variëren van € 12,- tot € 20,- per persoon.
Twijfelfontein, een plaatsje met een naam, zonder winkels en huisjes, heeft een omgeving met allerlei bijzondere rotsen. De orgelpijpen, verticale gespleten kolommen steen, en de gebrande berg, zwart met geel geblakerd steen. Wederom zijn hier de oerkrachten van de natuur zichtbaar.
Een ander hoogtepunt die dag. Het bezoek aan het Damara live museum. Een project dat door jonge mensen gerund wordt. Wel 15 jonge mannen en vrouwen en een reeks kinderen tonen op een niet commerciële en eenvoudige wijze het leven van de Damara’s in vervlogen tijden. Het is niet voor te stellen dat je stopt bij een bord in een lege kale omgeving waar niemand woont. Waar zandwegen lopen. Waar je verder geen mens ziet.
Al de Damara’s liepen in originele kleding, met ontbloot bovenlichaam, hoofdtooien op, sieraden om. Vol enthousiasme dansten ze. Vier andere toeristen en wij schoten de memory kaartjes van de 20 dansers vol.
Ieder had z’n taak. De een maakte vuur met stokjes, de ander maakte knopen en kralen van struisvogeleierschaal, weer iemand looide geitenleer, een vrouw vertelde, in een niet te verstane taal met een regelmatig geklak van de tong, over medicinale kruiden. Een potje met okergele stof en met terracotta gekleurd poeder werd onder m’n neus geduwd. De gastvrouw vertaalde in uitstekend Engels: “kies maar, wil je mooi zijn of wil je iets tegen de zon?” Wie wil niet mooi zijn? Even later liep ik de gehele dag met een geel gezicht rond.
Thuis gekomen verdween de kleurstof niet met water, zoals was verteld. Wat nu?
Na flink boenen met shampoo dook ik weer met m’n eigen gezicht naast Jan in bed.
Heerlijk slapen in de koelte. Onvoorstelbaar dat het overdag rond de 40 graden is. ’s Nachts lig je onder de slaapzak.
Een dag later toen we vertrokken naar Etosha. De eerste plaats voor boodschappen lag 90 km vanaf Xaragu. Hier werd de auto vol getankt, de bandenspanning gemeten en ik dook een winkeltje in. Hier geen Damara mensen met ontbloot bovenlichaam. Wel met geklak tijdens het gesprek.