Waar is de radiator?

17 januari

Waar is de radiator?

Met weemoed verlaten we het stilte paradijs. Op weg naar Suhãr in het noorden van Oman. De thuishaven van Sinbad de Zeeman. Ooit de belangrijkste handelsplaats tussen Afrika, Arabië en Azië liggend aan de Golf van Oman. Niet ver verwijderd van de Verenigde Arabische Emiraten Dubai en Abu Dhabi. Helaas mogen we met onze huurauto de grens niet over steken. Terwijl Jan de Kia weer op de cruise control heeft staan nemen we de omgeving in ons op. Al keuvelend vreten we de kilometers op. “Valt je dat niet op? Er staan meer flitspalen langs de weg dan er auto’s rijden”, merkt Jan op. Om de tweeënhalve kilometer staat zo’n paal. En dan nog al die vergulde lantaarnpalen. Zelfs in de middle of nowhere. Gek, waar halen ze toch al die elektriciteit vandaan? Eén maal zag ik twee kleine zonnepanelen. Verder geen enkele in dit zonovergoten land. En geen enkele windmolen. Dit is een uitgelezen land voor zonne-energie. Een land dat acht maal zo groot is als Nederland met vijf miljoen inwoners. Hier is geen energieplafond nodig.

Na ons verblijf in Muscat streken we ergens neer waar geen kluis tot de inboedel van de kamer hoorde. Geen probleem. De stalenkabel, met slot, voor de laptop werd uit de koffer gevist. Uit routine zochten we een radiator om het geheel vast te leggen. Om het tegen diefstal te beschermen. Niets te vinden. Op een gegeven moment viel het kwartje. Ach wat dom toch! Het is hier ’s nachts minimaal 17 graden en overdag veelal boven de 20. Met uitschieters naar 50 graden. Tenzij je heel hoog in de bergen zit. Maar dan trek je een extra deken over je heen of je stookt een houtvuurtje.