De Aziatische eetcultuur

De Aziatische eetcultuur

Terwijl ik dit stukje zit te schrijven bekom ik van een heerlijke maaltijd. We hebben maar op grond van een aantal aantrekkelijk gekleurde plaatjes drie gerechten uit gekozen. Na een kwartiertje werd iets bijzonders voorgeschoteld. Blauwe rijst, gefrituurde dikkopjes, rendang, een in ketjap gemarineerde kippenpoot, onherkenbare noedels met gelei en rundvlees en heel veel sambal.

’s Avonds is het in Maleisië een drukte van jewelste. Iedereen moet zijn honger stillen. De afgelopen tijd zagen we op verschillende plekken Iftar buffetten aangeprezen. Iftar is de eerste maaltijd die Moslims eten na zonsondergang tijdens de Ramadan. Het komt mij vreemd voor. Overdag vasten en ’s avonds met familie en vrienden heel uitgebreid eten. Zo kwam ook in het hotel in Kuching, waar we verbleven, de halve stad bijeen. Om samen van de Iftar te genieten met een gebed van de imam op de achtergrond. Ook van dit stukje cultuur wilden wij ook weleens deel van uit maken. Op advies van een gastvrouw kwamen we op zaterdagavond een half uurtje voor aanvang. We werden rond geleid door een immens grote zaal van 50x50 meter. Rondom en in het midden stonden alle gerechten opgesteld. Wel meer dan honderd soorten. De typisch regionale gerechten uit Sarawak werden ter plekke, door kokkies in authentieke kledij, bereid. We stortten ons op de soms onherkenbare eetwaar. Van varens tot super scherpe hapjes. En dan de doerian, de typisch riekende vrucht. Geserveerd als pap en ijs. Daar zaten we als enige witten te genieten van Aziatische lekkernijen met een onzichtbare imam die galmde uit de luidsprekers.

Het is opvallend hoe snel dit voedsel wordt verteerd. De volgende ochtend staan we weer kwiek op voor een bezoek aan de zondagsmarkt. De lokale bevolking brengt hier producten aan de man. Vissen liggen keurig op een rijtje te wachten om thuis gebakken te worden. Allerlei onbekende groentes, kruiden en fruit liggen hier te lonken. Ik heb nog nooit zo’n enorme diversiteit gezien. Wat zijn wij dan in Nederland beperkt. Groene lange sprieten zie ik aan voor iris bloemen. Al snel legt iemand uit dat het een vanille geur tijdens de bereiding afscheidt. Even verder zie ik koeienonderpoten en staarten liggen. Geplukte kippen met kop, poten en nagels liggen gezellig op een tafel. Het winkelend publiek doet relaxed haar inkopen. Er wordt zachtjes gepraat. Ook door de verkopers. We worden regelmatig aangesproken door vriendelijke mensen. Aangezien we amper westerse toeristen zien rond lopen krijgen we regelmatig de vraag waar we vandaan komen. Met een veilig gevoel struinen we rond. Het is toch wel jammer dat we al dat lekkers zelf niet in een pannetje kunnen gooien. Het enige wat we meenemen is een trosje kleine banaantjes voor 20 eurocent.