Op naar Sabah

Op naar Sabah

Vandaag pakken we weer onze biezen en verlaten Sarawak. Op naar het 1200 kilometer verder gelegen Sabah. Eén van de drie gebieden die tezamen met Sarawak en west-Maleisie de federatie Maleisie vormt. Het is nodig om daar naartoe te vliegen of te varen. Door het onherbergzame regenwoud is het niet mogelijk om daar met een gewone auto naar toe te rijden.

Halverwege, tegen de grens van Brunei aan, maken we een tussenlanding. Ik kijk uit het raampje, van het grotendeels lege kleine vliegtuig, en zie alleen jungle en een grasvlakte als landingsbaan. Met toch nog een smal stukje asfalt. We landen midden in het natuurpark Mulu. Geen dorpje te bekennen. We stappen uit en wachten in een houten barak. Totdat een employé ons vraagt wat we daar doen. Oeps we moeten naar buiten en naar de rechterzijde van de houten schuur. Daar zaten enkele passagiers te wachten. Doch die lopen al naar het vliegtuig om in te stappen. We worden staande gehouden. Eerst naar de immigratie. Immers Sabah heeft een eigen gouvernement. Moet je ook maar net weten. “Man schiet op met je stempels.” Ik begin zenuwachtig te worden. Straks blijven we hier in de rimboe achter. En het is de vraag wanneer er hier weer een vliegtuig landt. Gelukkig, ze wachten op ons. We kruipen voorin het vliegtuig. Als troost ontvangen we een kwart liter water en een handje vol pinda’s verpakt in een plastic zakje.