Overzeese reacties

Overzeese reacties

Wat leuk om te merken dat familie, vrienden, kennissen, oud collega, buren en anderen meelezen. We lezen met veel plezier jullie reacties op waarbenjenu, via de app of email. Als je ver van huis bent zijn jullie toch dichtbij. We moeten soms lachen om de opmerkingen en de lieve complimenten. Jan is nog steeds een carnivoor. Maar een leguaan laat hij liever kruipen in de bosjes.

Tijdens de coronatijd realiseerde ik me dat het overzeese deel van ons Koninkrijk bij ons onbekend is. Het werd tijd om ‘iets wat bij ons hoort’ en onbekend is te ontdekken. Is onze welvaart te danken aan de ondernemingsgeest van onze voorouders? Voel ik mij verantwoordelijk voor escapades van onze voorouders in de koloniën? Herhaaldelijk hebben wij het er samen over. Wat is de inhoud van de excuses voor het doen en laten in het verleden? Voel ik mij hier thuis? Hoort dit bij het Koninkrijk der Nederlanden? Wat is het overeenkomstige DNA? Gaandeweg, tijdens de reis, vinden we steeds meer een antwoord op de ethische vragen. Ik hoop dat ik jullie een klein beetje kan meegeven van hetgeen we tegenkomen. We kunnen er met z’n allen niet meer om heen.Op ieder eiland is een footprint van het verleden te vinden.

Een aantal foto’s van de afgelopen weken zijn toegevoegd. De witte en gele slavenhuisjes bij de zoutwinning, 50 tinten blauw, het koloniale onderkomen van een plantage en vogels op Bonaire. Maar ook de leguaan die boven ons hoofd kroop. Gelukkig hadden we niet te diep in het glaasje gekeken tijdens het proeven van rum. Leguanen op Curaçao waar ik bijna over struikelde. Een bijzonder verkeersbord die we niet bij ons aantreffen. En dushi voor allen die ons dierbaar zijn.