Schaarste op Cuba

Terwijl ik op een vierkante meter tracht uit de zinderende hitte te blijven bescherm ik onze gehuurde auto staande op een krik. Met verontruste ogen aanschouw ik het leven rondom mij. Bij een stop om benzine te tanken attendeerde een oudere Cubaan ons op de halflege autoband. Ietwat argwanend keken we opzij. Toevallig stonden we voor een met golfplaten bedekte kleine hut. Een werkplaats zonder smeerput en brug. Maar wel met menskracht, magische handen en luchtpomp. Aangezien we nog 2 ½ week rond rijden lijkt het ons beter om toch onze voorzichtigheid jegens de mens opzij te zetten.
Voor mij zie ik een houtenkar getrokken door 2 ossen. Daarnaast een Chevrolet met “vleugels”. Een gammele handkar draagt een koelkast. Tien meter verderop staat een agent met een dubbelloops geweer. Hij bewaakt het geldtransport dat in plastic vuilniszakken wordt opgehaald. Voor de haveloze benzine pomp staat een rij auto’s. Een uur wachten voordat er hopelijk weer brandstof beschikbaar is. Even verder staan vrouwen, voor de aanschaf van levensmiddelen, in de rij. Er zijn maar twee winkeltjes in het dorp. Hier is het niet consuminderen maar in dit socialistische systeem is er weinig aan te schaffen.
Ons rode Peugeotje staat nog op 3 wielen en de binnenband ligt in een met water gevulde voederbak. Jan neemt het schouwspel waar en waant zich in een wereld die hij alleen uit de overlevering kent. De Cubaanse mecanicien is na 20 minuten 20 CUC (€ 20,-) rijker. Dit staat gelijk aan een halve baal tabaksbladeren t.b.v. 750 Cubaanse sigaren. (=inkoopprijs voor de Staat). En wij….wij kunnen tanken en verderrrrr.