Smikkelen en smullen

Vanaf dag één was ik benieuwd naar de Cubaanse smaak. Heerlijk geen toegevoegde zouten. Maar daarentegen heeeelveel suiker. De resultaten zijn waarneembaar. Vrouwen geperst in legging, bloesjes die bol staan, ladders die weg springen onder de minuscule rokjes. Het brood smaakt zoet. Als je niet ingrijpt ligt er een lading suiker in je drankje. En geen boter bij de vis maar suikerbrood bij de vis.
Verrassend en vindingrijk vind ik de boter geserveerd in een uitgeholde halve citroen. Zo ook het drankje in de pompelmoes, grote grapefruit. Iets uithollen, ananassap met honing en rietje erin. Terwijl ik zuig en knijp, in de grote gele bol, krijg ik een heerlijke cocktail.
Cuba is ooit overheerst geweest door de Spanjaarden. De wijn die men hier schenkt heeft een politieke smaak. Ze is van Chileense of Spaanse kom af.
Vanavond had ik zin in kreeft. Dus op mijn bord lagen een paar rode poten. Vragend kijk ik de ober en kok aan. Waar is de kreeftentang en het vorkje? Schouderophalend kijken ze me aan. Ik pak een pootje en zet mijn tanden erin. Kijk de ober aan. Hij lacht en haalt z’n schouders op. Ach hij weet ook niet hoe ik het kostbare vlees tot me moet nemen. Teleurgesteld lever ik m’n bord met de rode pootjes weer in.