De Cubaanse staatsvorm.

Yvon heeft al het een en ander geschreven over onze dagelijkse ervaringen op dit grote eiland (zo’n 1200 km lang). Een voordeel van onze manier van reizen is dat je achter het stuur alle tijd hebt om je te verwonderen over alles wat je ziet en vergelijkingen met thuis te maken. De wegen zijn over het algemeen erg slecht en 350 km is wel het maximum dat je op een dag kunt rijden. Onderweg moet ik vaak denken aan 60 jaar geleden toen ik met mijn oom Johan met paard en wagen vanuit de boerderij in Hertme naar de boerenbond in Borne reed. Dit is hier nog steeds de standaard! De auto’s die we zien zijn óf uit de jaren 50 (dus van vóór de revolutie) óf zijn modern en worden nagenoeg alleen door toeristen gereden. De reden?...een nieuwe auto kost ongeveer 200.000 CUC (een CUC is ongeveer gelijk aan een Euro) en het Cubaanse maandloon is volgens ons boekje ongeveer 50CUC (vijftig!).
Dat rijden is ook een bijzondere ervaring, de snelwegen zijn over het algemeen erg recht en ik tel meestal niet meer dan zo’n enkele personen auto’s voor én achter mij, opvallend….je ziet nagenoeg géén vrachtauto’s, naar ik aanneem een uitvloeisel van de non-consumptie maatschappij. De snelweg wordt gebruikt voor alle vervoersvormen zoals lopen, paard en wagen en tractoren. Trouwens, ik heb geen enkele tractor gezien die jonger dan 50 á 60 jaar is. Wegen zien eruit alsof er sinds de bloeiperiode van zo’n 50-60 jaar geleden geen onderhoud is geweest, een verantwoorde maximum snelheid op de snelweg is 80km per uur. Je bent continue bezig om grote gaten in de weg te vermijden, elke dag banden controleren.
Gisteren voor de eerste keer een winkel gezien waar schoenen werden verkocht, sandalen voor 15 CUC, hoe kunnen mensen dit betalen? Hotels die we bezoeken hanteren Europese prijzen en je ziet er dus nagenoeg geen Cubanen maar wel veel Amerikanen en Canadezen. Nederlands horen we zelden.
De CUC is de munt voor toeristen, de Cubanen gebruiken de CUP (Peso), soms zie je prijzen in beide munteenheden.
Tijdens een wandeling met een jonge Cubaanse werd ons de werking van de economie uitgelegd, de boeren krijgen zaad van de staat om tabak e.d. te zaaien en moeten 90% van de opbrengst aan de staat teruggeven, de staat is ook de leverancier van brood, water en stroom. Hotels worden door de staat beheert zoals we ook gemerkt hebben. Een systeem dat door de revolutie gevormd is en nog steeds standhoud in een compleet veranderde wereld.
De toekomst voor Cuba? Met de huidige infrastructuur en de afwezigheid van enige vorm van industriële productie zal men de grootste moeite hebben om de eigen bevolking te voeden. Trouwens, van de 10 miljoen Cubanen zijn er al een miljoen naar het buitenland vertrokken en deze sturen ook het nodige geld naar huis.
Gisteren hebben we een wandeling gemaakt in het naastgelegen natuurreservaat onder leiding van een gids. Zij vertelde dat haar maandloon 18CUC is en hoe ze daar van moet leven. Fooien zijn voor haar een belangrijke inkomstenbron.
Er is een enorm (en moeilijk te accepteren) verschil tussen de arme Cubanen en de rijke toeristen. Ik zal met veel belangstelling de berichten uit Cuba blijven volgen om te zien of en hoe het land zich zal ontwikkelen. Ik hou mijn hart vast voor de politieke en economische stabiliteit in dit land. Hoelang zal de bevolking dit nog accepteren?
Cuba, een fantastisch land om terug te gaan in de tijd en te ervaren hoe een maatschappij die niet is gericht op consumptie functioneert.