Naar El Salvador met Echte Boter

21 januari, we zijn op weg van Las Terrazas naar Havanna. In het dorpje waar we verbleven was geen bezinepomp aanwezig. Jan let op de kuilen in de weg en ik kijk uit naar een plek om te tanken. We passeren een tractor, van meerdere decennia oud, met 10 melkbussen achterop de wagen. Maar geen pomp te zien op de autobaan. Ja, Jan V. gelukkig rijden we niet op de laatste druppel. Na 70 kilometer rijden, bij de luchthaven, kunnen we het Peugeotje nog voor de laatste maal van “Especial” voorzien.
Met een zucht van opluchting betreden we de vertrekhal. Dankzij Jans rijkunst hebben we de rode auto zonder schade in kunnen leveren. Nu wachten in een sobere hal van de internationale luchthaven van een hoofdstad. Hier staan amper stoelen. Overal zie ik mensen staan of hangen. Totaal geen luxe of comfort.
Uren later zijn we op weg naar El Salvador. Een tocht van 2 uur. Dus wordt er een maaltijd geserveerd. Wat zien we voor ons? Een broodje en … met een kuipje Nederlandse Echte Boter. Ons uitvoerproduct is eerst naar Havanna vervoerd en wordt nu in de lucht op weg naar elders voorgeschoteld. Wat een gekke wereld.
In San Salvador schuif ik voorzichtig het vliegtuig uit. Het beeld van onveiligheid hangt in m’n achterhoofd. Ik weet wat er is gebeurd. Dus ben ik op mijn hoede. Mijn mond valt open bij het betreden van het luchthavengebouw. Sta stil. In wat voor wereld zijn we aangekomen? Een wereld van luxe overvalt me. Stralend wit gebouw met marmer, moderne winkeltjes met cosmetica, lingerie, horloges etc. Ik waan me op Schiphol. De angst en het vooroordeel stroomt weg. Wat een tegenstelling met Havanna. Even later genieten we met volle tuigen van een blikje cola light. Wachtend op de vlucht naar Guatemala City.