Lachende nazaten van de Maya’s

Bovenop het platte dak van ons “koloniale” onderkomen in Antigua nuttigen we in het zonnetje het Guatemalteeks ontbijt. Ei, zwarte bonen pasta, gebakken banaan en fruit. Met het uitzicht op een vulkaan die regelmatig donkergrijze rookpluimen uitspuwt. Hij is berucht. Er zijn vorig jaar juni, tijdens een uitbarsting, 62 mensen omgekomen.
De koude van gisteravond ben ik vergeten. Een stralend blauwe hemel onderbroken door contouren van kerken, paleizen, ruïnes lacht mij toe.
Ietwat onwennig stap ik over de onregelmatig kleine keitjes die de straten vormen. Omlijst met lage aaneengesloten okergele, blauwe en groene panden. Op de stoepen met afwisselende hoogtes lopen ook in felgekleurde kleding gestoken vrouwen. Hier heb ik al zo naar verlangd. Bontgekleurde geweven rokken, brede geborduurde ceinturen, hand bewerkte blouses en daarboven een lachend gezicht. Mannen en vrouwen met een vrolijke blik in de ogen, knikkend, groetend en vol dynamiek. Wat een contrast met de serieuze soms uitdrukkingsloze blik en statische motoriek van de Cubaan.
We dompelen ons onder in de Maya cultuur!