De geest waard rond in de stad van de Revolutie. - Reisverslag uit Santa Clara, Cuba van Yvonne Jan - WaarBenJij.nu De geest waard rond in de stad van de Revolutie. - Reisverslag uit Santa Clara, Cuba van Yvonne Jan - WaarBenJij.nu

De geest waard rond in de stad van de Revolutie.

Door: Yvon

Blijf op de hoogte en volg Yvonne

29 Januari 2019 | Cuba, Santa Clara

In deze zelfde stad waar de revolutie een succes werd staan nu universiteiten. Na bijna 3 weken zien we voor het eerst winkels, een warenhuis en een supermarkt.
Onze Peugeot parkeren we in een smal straatje voor een openstaande deur. Ik werp een blik in de donkere lege kamer. Een gerimpelde diepbruin gekleurde oude man met pet en enkele tanden, leunt tegen de deurpost. Hij wijst naar z’n ogen en brabbelt iets in het Spaans. Is hij blind en bedelt hij? O wat stom van mij. Hij vraagt natuurlijk of hij de auto in de gaten moet houden. Ja hoor, ook deze man mag iets aan ons verdienen.
Aan de overkant staat een lange rij mensen voor een loketje gelaten te wachten. Jawel voor de uitgifte van brood.
We lopen het straatje uit. Zien boven ons hoofd Boulevard staan. Hmmm, voor westerse begrippen is dit een schimmig steegje. Links zie ik een warenhuis zonder etalages. Rechts een supermarkt. We lopen naar binnen. Geen etalages, geen reclame borden. De goederen staan functioneel op schappen. Van ieder soort 1 merk. Overzichtelijk. Geen mandjes en karretjes. Geen versproducten. Wel volkoren crackers en water. We stappen hiermee weer naar buiten. Terug naar de auto om onze schuld in te lossen. Ik zie dat er vrijwel geen rij voor het broodloket staat. Daar aan gekomen schudt de verkoopster en een klant nee en onderschrijven het met “finito”. Een klant voor ons heeft net de laatste 4 broden opgekocht. We draaien ons om. Dan trekt een vrouw aan m’n arm. Gebaart me om mee te lopen naar haar “casa”. Even verderop opent ze haar voordeur. Loopt een donkere gang in en wijst naar de cafetaria die zij beheert. “Wat gebeurt hier?”: denk ik. Ze opent een grote plastic bak en haalt er een groot wit brood uit. Voor ons, gebaart ze. Stoot ik nu het brood uit haar mond? Aardigheid moet je ook belonen door iets aan te nemen. “Hoeveel CUC (=Cubaanse toeristen munt)?”: vragen we. Non, non…neem mee. Verbaast kijk ik haar aan. Is dit de verdienste van de revolutie? Gelijkheid, broederschap, iets voor elkaar over hebben.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Yvonne

Tempo Doeloe

Actief sinds 11 Sept. 2011
Verslag gelezen: 343
Totaal aantal bezoekers 326577

Voorgaande reizen:

29 Oktober 2024 - 14 December 2024

De geur van Afrika

13 Maart 2024 - 24 April 2024

Tempo Doeloe

20 Mei 2023 - 30 Juni 2023

In de voetsporen van onze voorouders.

31 December 2022 - 03 Februari 2023

Schitterend Oman, een sprookje?

30 Oktober 2019 - 18 December 2019

Beestenboel

29 December 2018 - 01 Maart 2019

Op bezoek bij de Maya's.

10 November 2017 - 18 December 2017

Zuid-Afrika november-december 2017

22 Oktober 2014 - 22 Oktober 2014

Tweede sabbatical 2014

06 December 2011 - 30 November -0001

Eerste Sabbatical 2011/2012

Landen bezocht: