Ondoorgrondelijke wegen

Tot nu toe hebben we hier in Costa Rica een redelijk wegdek gehad. In Tamarindo, een badplaatsje aan de Pacific was de weg tot aan de rotonde in het centrum geasfalteerd. De rotonde bestaat uit een houten paal waar een netwerk van elektriciteitsdraden bijeenkomt. Soms niet meer te zien door de grote hoeveelheid stof dat opwaait door de zandwegen die er rondom lopen. Maar enfin. Vandaar rijden we naar Monteverde. Centraal gelegen nevelwoud van het land. We maken nog even een koffiestop bij een oude niet meer werkende goudmijn. Om daarna de afslag naar het binnenland te nemen. Het is nog 36 kilometer te gaan. Maar de GSM geeft 1 ½ uur aan. Hoe kan dat? Na luttele kilometers komen we erachter. Vreselijk. Zo’n weg hebben nog nooit gehad. Zandweg, met diepe gaten, grote keien. Jan stuurt de auto van links naar rechts. Stapvoets laten we de kilometers achter ons. We rijden het agrarisch gebied in. Het domein van de koffietelers. De arme bevolking.