Cobra voor de deur.

Op een zwoele zomeravond, in de Okavango Delta, zitten we in het donker voor ons hutje. Jan gebogen over z’n e- reader. Ik geniet van het geluid van de vogels en de krekels. Totdat ik word opgeschrikt door mannen stemmen. Het woord cobra versta ik. Maar ach het is Botswaans. En die taal spreek ik niet. De mannen staan links van het plantenperkje dat een meter voor onze deur ligt. Even later zie ik in het schijnsel van een lamp de tuinman heftig zwaaien met een schep. Vreemd gebruik om in het donker een sanseveria te verplanten. Deze staan hier in overvloed. Achter de struikjes op enkele meters afstand komt de tuinman tevoorschijn met een stok. In het donker valt hij nauwelijks op. Triomfantelijk toont hij mij de cobra die om de stok heen gewikkeld is. Binnen 1/10 van een seconde trek ik Jan van z’n stoel en gebruik hem als schild. De man schrikt van mijn reactie en roept: “he is dead!” Moet ik dat geloven? Hij verdwijnt met de buit. Even later komt hij met de lege stok terug. Vertelt zijn verhaal. De dode slang is net buiten de poort gedumpt. Hij heeft de cobra gevangen tussen de sanseveria’s voor ons in het plantenperkje. Trots toont hij aan Jan op z’n mobieltje de foto’s van de slang voor en na de verbrijzelde schedel.

Ter informatie: we vertrekken naar Zuid Afrika en weten niet wanneer we weer internet hebben.