Van Zuid Afrika naar Paaseiland

Bij het vaststellen van de reisroute voor de sabbatical hebben we extra gelet op een mooie bestemming voor de kerstdagen. Hoe dat is uitgepakt wil ik in dit stukje vertellen.
Op zaterdagochtend 20 december zijn we vanuit Golden Gate eerst naar een cultural village van de Basotho bevolking gereden, leuk om uitgelegd te krijgen hoe de Basotho vroeger dit stukje van Zuid Afrika bevolkten en hoe hier later (gedeeltelijk) het land Lesotho uit ontstaan is. Na een probleemloze autorit van zo’n 350KM de auto afgeleverd en ’s avonds laat naar Sao Paulo gevlogen, een eerste gedeelte van 10 uur vliegen. Omdat er een vlucht gecancelled was hebben we een dag in Sao Paulo door moeten brengen. Een dag aan het zwembad gezeten.
’s Maandags om 5 uur opgestaan en 4 ½ uur naar Santiago de Chili gevlogen, overstappen, en nog 6 uur vliegen naar Paaseiland. We waren dan ook blij dat we ’s avonds laat op het vliegveld werden afgehaald door de beheerders van het appartementen complexje dat we hadden geboekt, we hadden dit niet afgesproken. De beheerders bleken alleen Spaans te spreken. Paaseiland is een deel van Polynesië en dus kregen we bij aankomst een keten van kleurige bloemen. Eerst nog even verplicht broodjes en koffie en toen lekker onze koffer ingedoken. Bij het opstaan bleken we uitzicht te hebben op de Pacific(Stille) oceaan en twee ‘Moai’ (Paaeilandbeelden zullen we maar zeggen). Zoals onze hele sabbatical ook nu weer buiten ontbeten.
Je moet er wat voor overhebben maar dan zit je ook op een uniek stukje wereldbol!
De cabanas (huisjes) waar we zitten zijn erg minimaal, 2 lepels, 2 vorken en 2 borden. Da’s anders dan we thuis gewend zijn. Allemaal niet zo’n probleem totdat ik de deur van het huisje dichtgooide en de sleutel aan de binnenkant bleek te zitten. De beheerders (een soort hospita’s) waren de hort op en alles was afgesloten. Daar zaten we. Naar de achterkant van het huisje gegaan en daar liep ik tegen twee hashplanten aan, keurig in potten in de haag verstopt. Aan de achterkant zat ook een raam maar daar zat een hor op, met een ‘in Godsnaam’ tóch geprobeerd en de hele boel bleek met slechts enkele spijkertjes in de muur ‘vast’ te zitten. Ik heb uiteraard nog de lenigheid van een jonge aap en hup ik was binnen.
Kerstavond waren alle gasten door de beheerders uitgenodigd (samen 10 personen) voor een kerstmaaltijd. Dat bleek een heerlijk barbecue te zijn met volop wijn, ben ik niet vies van!
Het eiland is driehoekig en ongeveer 15Km in doorsnee en telt ongeveer drieduizend inwoners. Te groot dus om met de benenwagen te doen en dus een autootje gehuurd. Het staat vol met bezienswaardigheden, beelden, steengroeven, historische plekken, vulkaankraters met meertjes op de bodem en héél veel los lopende paarden. Het eilandje heeft maar twee zandstranden waarvan we er een hebben uitgeprobeerd, ook een speciale ervaring als je op zo’n tropisch zandstrandje ligt en er davert plotseling een kudde paarden vlak langs je. Immers het is altijd hun strandje geweest!
Het geheel is één openlucht museum en (nog) niet door toeristen bedorven. Gelukkig ligt het ver van de bewoonde wereld!!
Nog één anekdote, Paaseiland is het eiland dat het verst van het vaste land af ligt. Toen we vanochtend wilden pinnen was de automaat leeg en werden we verwezen naar een andere….. en op dit eiland is er maar één… en dus zes uur vliegen!!