Don’t cry Argentina!

We hebben volop genoten van de gletsjers, bergen, “miradors” (panorama’s) en wildlife. De wandelingen brachten deze wereld dichterbij. Tot grote verbazing van Jan heeft hij het in het zuiden niet koud gehad. De wollen maillot is in de rugzak gebleven.
Jan heeft heerlijk gekookt met de ingrediënten die aanwezig waren. Met name de verschillende visschotels waren zo smakelijk dat je bijna je vingers er bij op at. En dat met 1 pan waarvan de bodem bol stond op de elektrische kookplaat.
Na een kleine 3 weken hebben we toch enige kritiek. De prijs van de accommodaties staat niet in verhouding tot de kwaliteit. Het geeft je het gevoel dat je als toerist een melkkoe bent. De entree tot diverse attracties en natuurparken is voor buitenlanders drie maal zo veel als voor de autochtonen. Dat komt niet gastvrij over.
Het land zit in een diepe recessie. Maar de food- en non-food artikelen zijn gelijk aan het prijsniveau in Nederland. Hoe rooien jullie dat?
Er wordt kennelijk veel gegeten. Ongezond? Veel mensen, waaronder kinderen, lopen met overgewicht rond. Net zoals in Chili. Niet zo gek als je merkt dat veel eten ongelofelijk zoet is. Het is heel gebruikelijk om gebakjes en koekjes bij het ontbijt geserveerd te krijgen. Jullie heerlijke vruchtensapjes worden verkracht met suiker.
In Ushuaia ontvingen we een reeks entreekaartjes voor een natuurpark met bos, lagunes en moeras. Met daarop vermeldt: “glacier”. Verbaast keken we de verkoper aan. “Gletsjer? Heb ik niet gelezen in mijn literatuur”. “Is er ook niet” zei hij lachend. Wij hebben voorlopig geen eigen kaartjes meer. Ze zijn op. Maar we ontvangen nu de tickets van andere natuurparken in het land. “Een beetje dom”, denken wij.
De vriendelijkheid die we in Chili zo waardeerden mistten we in dit land. We verwachtten dat wij van “Olanda” direct gelinkt zouden worden aan Maxima. Maar nee hoor. Geen sterveling die het daar over heeft.
In vergelijking tot Chili ziet het land er moderner uit. De huizen zijn van steen, winkels hebben nieuwerwetse etalagepoppen en grote winkelruiten. Maar de stoepen zijn abominabel slecht.
Hoe democratisch is het land nu? De nationale politie is een held. Ze wordt vereerd middels grote goudkleurige monumenten.
Maar in veel plaatsen zien we nog bustes van Evita Perron staan. De echte heldin van het volk.