Kookles

Yvon had Inti Sisa (zonnebloem in de streektaal) van internet gehaald omdat de ideologische opzet haar aansprak. Toevallig wordt er ook kookles gegeven en was manlief er ook meteen voor te porren.
Het is een klein guesthouse dat door Belgen wordt gerund. Zij zetten zich in voor educatie en ontwikkeling van de plaatselijke en de bergbevolking. We hebben het computerleslokaal, het naaiatelier en de kleuterschool bekeken.
Voor de liefhebbers wordt er ook kookles gegeven. Dit begint met een tocht naar de plaatselijke markt waar groente en fruit van de bergbewoners wordt gekocht. De les werd gegeven door de Ecuadoriaanse Esther met vertaling door de Belgische Eva.
Zo af en toe kwamen er ook een paar buurjongens in de keuken om te helpen. Deze werden door Esther angstvallig in de gaten gehouden. Ik zag ze nogal regelmatig van het een en ander ‘proeven’.
Je wordt hier met de neus op de feiten gedrukt hoe makkelijk wij het hebben in ons kikkerlandje. Voorbeelden zijn de afwezigheid van een motor in de afzuigkap (maakte te veel lawaai!) en we moesten met de hand de goede quinoa korreltjes selecteren van de zwarte (die dingen zijn erg klein en je hebt er erg veel nodig!).
Erg lekker waren de quinoa kroketjes (met ui/knoflook en kruiden).
Er was voldoende quinoa om ook een lekkere vegetarische soep te maken (kooktijd zo’n 2 uur).
Het was ook leuk om te beginnen met rauwe cacaobonen om daar chocoladesaus van te maken. Gezien de gebruikte hoeveelheden boter en suiker zo’n 100 miljoen kilocalorieën schat ik. Grappig was dat het restant de volgende ochtend als chocoladepasta op de ontbijttafel stond.
De kookles, met alleen ons beiden, heeft in totaal ongeveer 6 uur geduurd. En …..we hebben de resultaten, gezellig keuvelend met een Amerikaans echtpaar, opgegeten.
Voor de liefhebber, ik heb de recepten meegekregen.